by Warina Punyawan on Friday, 27 August 2010 at 19:19
มันเป็นความฝันที่รอคอยทุกคืน...
รอคอยว่าเมื่อไหร่หนูจะมาให้แม่เห็นอีก …
เมื่อ คืนนี้ หนูดันหมอนข้างมาทับบนตัวแม่ ดันแรงมากจนเหมือนกับแม่ครึ่งหลับครึ่งตื่นแต่ก็พอจะรู้ว่าหนุมาหาแม่แล้ว แม่ต้องพยายามไม่ตื่น ไม่อยากให้หนูรู้ว่าแม่ตื่นอยู่นะ เพราะที่ผ่านมาแม่สังเกตว่าหนูจะหายไปทุกครั้งที่แม่ตื่น หรือแค่เคลื่อนไหวมากไป หนุก็จะหายไป...
แต่เมื่อคืนนี้พอหนุ ผลักหมอนข้างมาบนตัวแม่ แม่ก็ขยับมือที่แม่เอาวางไว้เหนือศีรษะ ซึ่งเป็นท่านอนประจำ แม่รู้สึกทันทีว่าหนูเอาหัวมาวางบนมือแม่ แม่ลูบหนูเบา ๆ แล้วหนูก็เอาปากมางับมือแม่เหมือนทุกครั้ง ที่เราเล่นกัน เราเล่นกันแรงมาก หนูกระโดดมาให้แม่กอดด้วย แม่ได้กลิ่นของหนูด้วยนะซินดี้ แม่รู้สึกว่าครั้งนี้ หนูคงอยู่นาน ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร แม่กอดหนูไว้แน่นมากแล้วค่อยลุกจากเตียง ไม่เดินก้าวไปไหน เพราะกลัวหนุรู้ว่าแม่ตื่นแล้ว กลัวหนูหายแว่บไป..
แม่ค่อย ๆ หันไปทางหน้าต่างบนหัวนอน ให้หนูได้ชะโงกหน้าออกไปเห็นสิ่งที่อยู่ข้างนอกบ้าง เพราะหนูอยู่แต่ในห้องทั้งวัน ไม่เหมือนแต่ก่อน...ที่แม่พาหนุไปด้วยทุกหนทุกแห่ง ไม่เคยจากกันเลย 24 ชั่วโมง..หนูจำได้ไหมลูก..
ซินดี้รู้ไหม..พอแม่ค่อย ๆอุ้มหนูแล้ว หันมามองในกระจกบานใหญ่ข้างฝา..แม่เห็นหนู เต็ม ๆ ตาเลย..หนูเหมือนเดิม แต่ดูเศร้าหมอง หนุดูแก่ลงด้วยนะจ้ะ แต่หนุก็ยังเป็นลูกแม่เหมือนเดิม..น้ำตาแม่ไหล ไม่กล้าขยับตัว ได้แต่มองหนูในกระจก หนูเหลียวมาหาแม่ แล้วหนุก็หายแว่บไป..เหมือนทุกครั้ง..
มันคือความฝันที่เหมือนจริงที่สุด...
คิดถึงซินดี้ที่สุด
รัก
จากแม่
