ที่นี่หรือคือประเทศไทย

สังคมไทย เป็นสังคมที่น่าเบื่อและอยู่กับความสับสนมานาน เป็นสังคมที่มีคนจบการศึกษาเยอะและผลิตปัญญาชนได้มาก เพราะร่ำเรียนกันมาเป็นอาชีพเลย

พอจบกันมา ก็อยากเป็นใหญ่เป็นโต อยากเป็นเจ้าคนนายคนกัน สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง ทำกันทุกอย่างเพื่อให้สังคมยอมรับ ให้เป็นที่นับหน้าถือตา

จนบางครั้ง บางคนได้กลายเป็นบุคคลสาธารณะระดับแนวหน้า แต่ไม่สามารถสร้างบรรทัดฐาน หรือเป็นตัวอย่างที่ดีได้ เช่นเป็นคนที่นิยมความรุนแรง สนับสนุนให้คนออกมาฆ่าฟันกัน ทำร้ายกัน แม้นกระทั่งออกมาด่าหยาบคายใส่กันได้อย่างเสรี แล้วอ้างว่าเป็นรูปแบบของเสรีภาพในการแสดงออก หรือเป็นการสร้างแบบอย่างของสังคมประชาธิปไตย โดยที่ทุกคนต้องมีน้ำอดน้ำทนไม่ควรตอบโต้ใดๆ หรือนี่คือแบบอย่างในต่างประเทศ โดยที่ตัวเองไม่เคยไปอยู่ในประเทศที่พัฒนาแล้วยาวนานเพียงพอที่จำแนกแยกแยะ ความแตกต่างและความถูกต้องในเรื่องของเสรีภาพในการแสดงออกได้เช่น hate speech v.s. free speech หรือ harassment and discrimination ไม่ใช่ freedom of expression และมันมีบทบัญญัติอย่างไร

และยิ่งกว่านั้น พวกเขายังแสดงอาการแบบ ถ้าหากใครไม่เห็นด้วยกับกู ก็ไม่ใช่พวกกู โดยรวมไปถึงการห้ามไม่ให้คนอื่นมีสิทธิเสรีภาพ ในการร่วมรณรงค์เคลื่อนไหวในกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมและสังคมด้วย

พอไม่ไหวจริงๆ ก็ถกกันลงไปในเรื่องใต้สะดือ หรือใครเป็นกะหรี่ ใครเป็นแมงดา ใครเคยไปเอากับใครมาก่อน แล้วมาเปิดเผยเฉลยกันเพื่อความสะใจในที่สาธารณะ

สังคมไทยเป็นสังคมที่เก็บกดกันมาก พอถึงคราวได้ระบายออกกันที (ขอประทานโทษครับท่านผู้อ่าน) หี กับ ควย มันลอยเกลื่อนไปหมดในอากาศ

หยาบ เถื่อน จนเหนื่อยใจครับ

Joe Gordon ที่ U.S.A.
(รณรงค์ให้ยกเลิกมาตรา 112 และปล่อยตัวนักโทษการเมือง และนักโทษคดีหมิ่นเจ้า)