🌹 Aging with an Attitude

6 THINGS YOU SHOULD NEVER TELL PEOPLE

1. Don't tell people your plans. They will sabotage you.

1. อย่าบอกคนอื่นถึงแผนของคุณ พวกเขาจะทำลายคุณ

2. Don't tell people your weakness. They will use them against you.

2. อย่าบอกคนอื่นถึงจุดอ่อนของคุณ พวกเขาจะใช้จุดอ่อนเหล่านั้นมาเล่นงานคุณ

3. Don't tell people your failures. They will always see you as a failure and never give you the opportunity.

3. อย่าบอกคนอื่นถึงความล้มเหลวของคุณ พวกเขาจะมองว่าคุณเป็นคนล้มเหลวเสมอและไม่เคยให้โอกาสคุณเลย

4. Don't tell people your next big move. Move in silence, Take action , and shock them with your results.

4. อย่าบอกคนอื่นถึงการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของคุณ จงทำอย่างเงียบๆ ลงมือทำ และสร้างความตกตะลึงให้กับพวกเขาด้วยผลลัพธ์ของคุณ

5. Don't tell people your secrets. Only a fool reveals secrets.

5. อย่าบอกความลับของคุณให้คนอื่นรู้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่เปิดเผยความลับ

6. Don't tell people your income or the source of your income. Always make them wonder.

6. อย่าบอกคนอื่นถึงรายได้หรือแหล่งที่มาของรายได้ของคุณ ทำให้พวกเขาสงสัยอยู่เสมอ

----

These things are true. Never trust anyone completely. There are very few exceptions.The works of the world are evil. Colloquially, (Satan) is the human mind, and on account of it, this world is on a very slippery slope.

สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องจริง อย่าไว้ใจใครอย่างสุดโต่ง มีข้อยกเว้นเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น งานของโลกเป็นความชั่วร้าย ในภาษาพูด (ซาตาน) คือจิตใจของมนุษย์ และเพราะเหตุนี้ โลกจึงอยู่ในทางลาดชันมาก

I’m 50 and have zero friends. Every time I think I’ve made a new friend, they flake and I get ghosted. How do I make lasting friendships at this age?

My tip to you would be to develop or polish a skill or talent that other people can use or enjoy, and you will have all the so-called friends you can tolerate, and in the process you may uncover a couple that may end up being really “true” friends, that would want to be around you whether you brought anything to the table or not. Be cool with yourself. Wishing you all the best!

อายุ 76 ปี ถือว่าแก่มั้ย?

ฉันเคยคิดว่าการแก่ชราจะทำให้ความสามารถทางกายลดลงอย่างต่อเนื่อง และถ้าโชคดีก็จะทำให้จิตใจเสื่อมถอยช้าลง แต่สำหรับฉันแล้วไม่เป็นเช่นนั้น ตอนนี้ฉันอายุ 85 ปี และเมื่อ 18 เดือนที่แล้ว ฉันก็ยังแข็งแรงพอสมควร เล่นกอล์ฟ เล่นฟิตเนส เล่นพิลาทิส ทำงานนอกบ้าน ฯลฯ ฉันเล่นสควอชครั้งสุดท้ายตอนอายุ 83 ตอนนี้รู้สึกเหมือนตกหน้าผามากกว่าจะเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ ไม่มีพลัง ไม่มีแรงจูงใจ การลุกจากเตียงในตอนเช้าดูเหมือนเป็นความพยายามที่ยากและไร้ประโยชน์ หลังจากติดโควิดสองสามครั้ง ฉันจึงไปพบแพทย์ทั่วไปและถามว่าอาจเป็น "โควิดระยะยาว" ได้หรือไม่ แพทย์บอกว่า "อาจเป็นได้แต่เราไม่สามารถวินิจฉัยได้ และหากทำได้ก็ไม่สามารถรักษาได้"

ฉันจึงเชื่อในทฤษฎี "ลงจากหน้าผา" ของการแก่ตัวและหวังว่าจะลงจอดโดยไม่เจ็บปวด

Is 76 years old considered old?

I always thought that ageing would be a steady decline in physical abilities and, if lucky, a slower mental decline. It hasn’t turned out that way for me. I’m 85 now and until 18 months ago, I was fairly fit, golf, gym, pilates, outside work etc. I played my last game of squash when I was 83. Now it feels more like falling off a cliff than gradual decline. No energy, no motivation. Getting out of bed in the mornings seems a difficult and pointless effort. Having had Covid a couple of times I saw my GP and asked if it could be “long Covid”. I was told “Could be but we can’t diagnose it and if we could we can’t treat it”.

So I’ve come to believe in the “off a cliff” theory of ageing and hoping for a painless landing.

Ron Brown

Dec 3

How old would you like to live to?

When I was forty, I would have said I’d like to live till I’m 80.

I’m glad it wasn’t only till then.

I think the real answer is when you no longer can be active or mentally competent, when just surviving becomes too difficult. I remember my older brother saying, “I think it’s time to go.” He had been not been physically active for decades - but was still a sharp, cogent, thinking person (with strong opinions), and enjoyed the life he had. But he also became very aware of his rather sudden cognitive decline, his inability to understand a lot of what was going on around him, and felt entirely dependent on others. And it was only months until he was gone. My late wife was very active in every way when diagnosed with an aggressive brain tumor. She knew it would take her, but that did not keep her from trying to live every bit of her life as best she could.

I’ve been lucky as I’ve said often. I’m active and engaged in life. So how much longer would I like to live? As long as I can continue to be active and engaged in life. If I were to be seriously compromised in some way (or maybe I should say “when”), I may re-evaluate. I think ultimately it might be the mental decline and not the physical that will matter most to me. We shall see.

คุณอยากมีชีวิตอยู่ถึงอายุเท่าไร?

ตอนฉันอายุสี่สิบ ฉันเคยบอกว่าอยากมีชีวิตอยู่ถึง 80 ปี

ฉันดีใจที่ไม่ใช่แค่ตอนนั้นเท่านั้น

ฉันคิดว่าคำตอบที่แท้จริงคือเมื่อคุณไม่สามารถทำกิจกรรมต่างๆ หรือมีความสามารถทางจิตใจได้อีกต่อไป เมื่อการเอาตัวรอดกลายเป็นเรื่องยากเกินไป ฉันจำได้ว่าพี่ชายของฉันพูดว่า "ฉันคิดว่าถึงเวลาต้องไปแล้ว" เขาไม่ได้ทำกิจกรรมทางกายมานานหลายสิบปีแล้ว แต่ยังคงเป็นคนเฉียบแหลม มีเหตุผล มีวิจารณญาณ (มีความคิดเห็นที่ชัดเจน) และมีความสุขกับชีวิตที่เขามี แต่เขาก็ตระหนักดีว่าความสามารถในการรับรู้ของเขาลดลงอย่างกะทันหัน ไม่สามารถเข้าใจสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาได้มากมาย และรู้สึกว่าต้องพึ่งพาผู้อื่นโดยสิ้นเชิง และอีกเพียงไม่กี่เดือนต่อมาเขาก็จากไป ภรรยาผู้ล่วงลับของฉันยังคงกระฉับกระเฉงมากในทุกๆ ด้านเมื่อได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกในสมอง เธอรู้ว่าเธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่สิ่งนั้นไม่ได้ทำให้เธอหยุดพยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

ฉันโชคดีอย่างที่เคยพูดบ่อยๆ ฉันใช้ชีวิตอย่างกระตือรือร้นและมีส่วนร่วม ดังนั้นฉันอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกนานแค่ไหน ตราบใดที่ฉันยังคงใช้ชีวิตอย่างกระตือรือร้นและมีส่วนร่วมต่อไป หากฉันประสบปัญหาร้ายแรงบางประการ (หรือบางทีฉันอาจพูดว่า “เมื่อไร”) ฉันอาจต้องประเมินใหม่ ฉันคิดว่าท้ายที่สุดแล้ว อาจเป็นความเสื่อมถอยทางจิตใจมากกว่าทางร่างกายที่จะมีความสำคัญกับฉันมากที่สุด เราคงต้องรอดูกันต่อไป

*******************************

If you were an 80-year-old person, what would be your daily routine?

I am over 80 and this is what I do every day.

1) Wake up around11:00 A.M.

2) I went to the bathroom, where I relieved myself, combed what little hair I had left, brushed my teeth, and shaved.

3) Then I get dressed.

4)11:30 - 12:00 Go downstairs and eat breakfast.

12:15 - I go upstairs, turn on my computer, and pray that it boots up on the second or third try.

12:30 - Check E-bay and Discogs to see if I sold anything.

12:30- 3:30—If I sell anything, I pack it up and take it to the post office. After that, I check the thrift shops to see if they have any new records. Then, I go home and mark my sales as shipped.

If I didn’t sell anything I check Quora for messages answer questions and reply to comments. Then I play computer games until about 3:00–3:30

3:15- Go downstairs and eat lunch. Usually salami and cheese on an English Muffin. (The local supermarket has sales on them where you buy one and get two free. So my freezer is full of them)

4:00 - 6:00 Check online news sites and play computer games and e-mail friends about the news of the day.

6:00 - Go downstairs and make salad and dinner unless my wife is making dinner.

6:00 - 7:00 - check the computer and play games

7:00 - 7:30 - Watch Jeopardy with the wife.

7:00- 7:30 - eat dinner

7:30–10:00 watch TV with the wife

10:00 - 1:30 check the computer and play games

1:30 - 2:00 - Take a shower, brush my teeth and go to bed.

( I bet you didn’t know that us old people lead such exciting lives. I occasionally go shopping and I have been known to watch TV during the day. On Sunday I get the times to do the puzzles and find out what the party line is these days.)

179.6K views

View 492 upvotes

View 2 shares

1 of 56 ans

12 THINGS YOU LEARN AS YOU GET OLDER

12 สิ่งที่คุณเรียนรู้เมื่อคุณอายุมากขึ้น

1. Friends, even the close ones, might not stay in your life forever.

1. เพื่อน แม้กระทั่งคนสนิท ก็อาจไม่คงอยู่ในชีวิตคุณตลอดไป

2. The most important relationship is the one you have with yourself.

2. ความสัมพันธ์ที่สำคัญที่สุดคือความสัมพันธ์ที่คุณมีกับตัวเอง

3. People notice the results, not how hard you worked for them.

3. ผู้คนจะสังเกตเห็นผลลัพธ์ ไม่ใช่ว่าคุณทำงานหนักแค่ไหนเพื่อพวกเขา

4. It's normal to have heartache and fail sometimes.

4. เป็นเรื่องปกติที่จะอกหักและล้มเหลวบ้างในบางครั้ง

5. Home is the best place to be.

5. บ้านคือสถานที่ที่ดีที่สุด

6. Family and money are really important.

6. ครอบครัวและเงินสำคัญมาก

7. A good book is a great friend.

7. หนังสือดีๆ เป็นเพื่อนที่ดี

8. Moving around helps you feel less stressed.

8. การเคลื่อนไหวร่างกายช่วยให้คุณรู้สึกเครียดน้อยลง

9. Wasting time feeling sad or sorry won’t help you move forward.

9. การเสียเวลาไปกับความเศร้าหรือเสียใจจะไม่ช่วยให้คุณก้าวไปข้างหน้าได้

10. What you want today might not matter to you tomorrow.

10. สิ่งที่คุณต้องการในวันนี้อาจไม่มีความหมายสำหรับคุณในวันพรุ่งนี้

11. Your choices shape your life more than luck does.

11. ทางเลือกของคุณกำหนดชีวิตของคุณมากกว่าโชคช่วย

12. Childhood is a special time in life.

12. วัยเด็กเป็นช่วงเวลาพิเศษในชีวิต

When was someone last told you you were too old for something?

I was 65 at the time and was in a bar with many guys from work.

The place was moderately busy with mostly older people. 40s or so.

A video jukebox was in the corner, and I just wanted to see how it worked.

I paged through the library and decided on some Eminem.

I forget which one, but you get the drift.

Holy fuck!

The people sitting at the bar started losing their shit.

One woman was freaking out and asked me “How fucking old are you?”

And accused me of playing crazy kid shit.

Then they pulled the plug.

A letter from an elderly woman from a nursing home.

I am 82 years old, I have 4 children, 11 grandchildren, 2 great-grandchildren and a room of 12 square meters.

I no longer have a home or expensive things, but I have someone who will clean my room, prepare food and bedding, measure my pressures and weigh me.

I no longer have the laughter of my grandchildren, I don't see them growing, hugging and arguing. Some come to me every 15 days, some every three or four months, and some never.

I no longer work in the winter, I don't bake cakes, I don't dig up the garden. I still have hobbies and I like to read, but my eyes quickly hurt.

I don’t know how much longer, but I have to get used to this loneliness. Here at home, I lead group work and help those who are worse than me as much as I can. Until recently, I read aloud to an immobile woman in the room next to me, we used to sing together, but she died the other day.

They say life is getting longer. Why? When I’m alone, I can look at photos of my family and memories I brought from home. And that's all.

I hope that the next generations will understand that families are born to have a future (with children) and that they do not forget about the family even in old age.

Please don't show this to my children.

Grandma Maria loves you.

----

I am 85 years old and I walk outside our home for short distances, My greatest asset is my meagerly equipped workshop where I spend most of my time, working and standing up all the time. When younger I played a lot of football. Looking back, I can claim that I did not stress my body beyond moderation, I never needed to hunt fast deer tame horses, and kill wild pigs with spears and bows and arrows.

My philosophy of life was based on logic and not illusions, As an engineer, after the age of 40 I looked at my body and mind as a decaying structure, My physique is a complex structure. On analyzing its evolution, it seems that we were meant to be sufficiently decayed by the age of 50 to 60 years. In many countries, where engineering aids are not available, the average life span of men and women is of 50 to 60. years even younger.

This is nature’s logic. We start maturing and reproducing children at the age of 16, then a reproductive age of 24 years till 40, and the rest is enough “marching time” to nurture children till they can look after themselves. Without engineering devices, wrapped and worn around us and rotating bearings inside and wheels outside our home, we would resume living as other primitive nations, namely 40 to 60 years duration and then we die,

We live up to 70 - 80- 90-100 years , because we have engineering aids to reduce our stresses and strain on our hinges and bearings on our joint systems. There are the supplement foods and the refined water we drink, and the engineering diagnostic and life support systems in hospitals including the engineering in the hospital beds . If we rely on nature alone, and not use ENGINEERING products, we can only handle a life duration of about 50 to 60 years and even younger, as in Africa and other Places.

Since 100 years ago, we all wrapped and wore engineering prosthetic aids around and inside and outside our bodies, Old age depends on us using engineering prosthetic aids, including, shoes, socks and wheels, chairs, beds knives and forks, pen and pencils wheels, wings, wirings and so many other items which our ancestors did not have to assist them, hence they died earlier, due to body fatigue, including losing their teeth at the age of 30 due to the water pollutions. The surface road sewers instead of piped ones and the horse manure on city roads contributed to rats and plagues.

All old people like me, who went past the age of 50, we are what we are because of the engineering aids we have inside and outside our homes, It is stupid to think that we should exercise and walk 3 to 4 miles a day, as that is something we need to do when we were young hunting deer and wild boars and walking and riding horses which broke many human bones as they were not as comfortable as our cars with spring suspension travelling at 100 miles per hour. In past years they did not need gyms as normal life was enough exercise and with modern engineered comforts now we need to have exercises! which is rather stupid as no animal living its natural life is seen doing exercises when it ages.

It is no shame to be old. It is only an illusion that we think we reached old age because we are clever, We reached old age because of the engineering tangible and guaranteed comforts we buy , and it would be stupid to think that if we exercise at 70 years of age we can do better than using a wheel chair or riding in a car. We must accept what we are, and what nature is, We should not accept any standard at any age, we are what we are and a bricklayer need not do much exercising but a priest who said mooring prayers should do his exercise.

All we need to do is not to live in illusions, look at facts, let our body speak to us, and if we go through cosmetic surgeries where a 70-year-old female wants to look as one in her reproductive age, well that is something that becomes illusionary and while we have every right to do what we wish to do , there comes a time when we need to look at what our body and mind go through, we will not live till 200 years and after the age of 50 we should retain a moderate life and not to overdo it thinking that a lot od exercise is good for us. A yawn and a stretch ( pandiculating is sometimes good enough.

Why do some elderly ladies not look like old women?

There’s the typical stuff —

Do NOT smoke — smoking is horrible for your health, and also very bad for your looks. Smokers ALWAYS look older (and are in fact older due to the bad state their bodies is in). Smoking is another word for dying.

Do NOT tan — sun tanning is very bad for your health (you are virtually begging for skin cancer if you’re a tanner) and also very bad for how your skin looks. It basically wrinkles you up. Ironically, those who sun tan to look better, only to look much worse.

A healthy mind certainly also helps — 

depression tends to take itself out on our appearance — and there’s something to be said about food and diet, but most of it is false. And just to be clear: that gluten-free diet will not make you healthier, or better looking. The idea is totally fake.

-----------------------------------------------------------------

Can the dead feel cremation?

คนตายสามารถรู้สึกถึงการเผาศพได้หรือไม่?

They don’t feel. The spirit has left the body and it is now just a piece of rotting meat.

--------------

No they don't and I can actually prove that they don't. Have you ever had a body part cauterized. That's when there is a wound that is burnt together in order to see it. I had a cauterization done to my toe . So literally the emergency room doctor used an instrument that burned my skin together well of course I felt the needle go in in order to numb me up and I felt pressure but I didn't feel the burning I didn't feel it when that small part of my body was destroyed by being burned. 

ไม่ พวกเขาไม่รู้สึกหรอก และฉันสามารถพิสูจน์ได้จริงว่าพวกเขาไม่ได้รู้สึกคุณเคยถูกจี้ร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งหรือไม่ นั่นคือเมื่อมีแผลที่ถูกเผาเพื่อให้มองเห็นได้ ฉันถูกจี้ที่นิ้วเท้าของฉัน ดังนั้นแพทย์ห้องฉุกเฉินจึงใช้เครื่องมือที่เผาผิวหนังของฉันเข้าด้วยกัน แน่นอนว่าฉันรู้สึกว่าเข็มทิ่มเข้าไปเพื่อทำให้ฉันรู้สึกชา และฉันรู้สึกแรงกด แต่ฉันไม่รู้สึกแสบร้อน ในเมื่อฉันไม่รู้สึกเมื่อส่วนเล็ก ๆ ของร่างกายของฉันถูกทำลายจากการถูกเผา

If I could not feel that while I was alive and conscious and clear minded then I certainly couldn't feel it if my body was dead. I hope this makes sense

หากผมไม่สามารถรู้สึกได้ในขณะที่ผมยังมีชีวิตอยู่และมีสติสัมปชัญญะและจิตใจแจ่มใส ผมก็ยังไม่สามารถรู้สึกได้และแน่นอนหากร่างกายของผมตายไปแล้ว ผมจะรู้สึกได้อย่างไรหวังว่าเรื่องนี้จะสมเหตุสมผล

------------

I expect not. I seriously hope not. But the “expectation” to which I alluded is very near to certainty. My hair and fingernail clippings have always been pretty quiet about their sufferings. My extracted teeth have issued no formal complaints of which I am aware.

ฉันไม่คาดหวัง ฉันหวังอย่างยิ่งว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น แต่ "ความคาดหวัง" ที่ฉันกล่าวถึงนั้นแทบจะเป็นความจริงอย่างแน่นอน เศษผมและเล็บของฉันมักจะไม่พูดถึงความทุกข์ทรมานของพวกเขาเลย ฟันที่ถอนออกไปของฉันไม่ได้แสดงอาการร้องเรียนอย่างเป็นทางการใดๆ ซึ่งฉันทราบดี

---------------------

Is there sufficient evidence that the dead body feels no pain when it's cremated?

มีหลักฐานเพียงพอหรือไม่ที่ศพไม่รู้สึกเจ็บปวดเมื่อถูกเผา?

If someone is dead, their brain is no longer active processing information. The brain dies quickly when its blood supply is stopped, because it has to have a constant supply of oxygen and glucose to live. It dies in 3 minutes after the person’s heart stops beating. Bodies are not cremated till at least 2 hours after death, so the brain is long gone by then. They feel no pain because the nerves are no longer able to conduct an electrical signal to the brain to be interpretted as pain.

หากใครตาย สมองของคนๆ นั้นจะไม่ประมวลผลข้อมูลอีกต่อไป สมองจะตายอย่างรวดเร็วเมื่อเลือดหยุดไหลเวียน เนื่องจากสมองต้องได้รับออกซิเจนและกลูโคสอย่างต่อเนื่องเพื่อดำรงชีวิต สมองจะตายภายใน 3 นาทีหลังจากหัวใจหยุดเต้น ร่างกายจะไม่ถูกเผาจนกว่าจะผ่านไปอย่างน้อย 2 ชั่วโมงหลังจากเสียชีวิต ดังนั้นสมองจึงหายไปนานแล้ว สมองจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป เนื่องจากเส้นประสาทไม่สามารถส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังสมองเพื่อตีความว่าเป็นความเจ็บปวดได้อีกต่อไป

Do crematories check if a person is actually dead before cremation?

เตาเผาจะตรวจสอบก่อนว่าบุคคลนั้นเสียชีวิตจริงหรือไม่ก่อนการเผาศพ

The short answer is: NO. I have worked and still work and own 4 funeral homes. No check is required to determine if a person is actually deceased before cremation occurs. It is very rare that a person is cremated the same day that they are picked up from a hospital and taken to a funeral home.

คำตอบสั้นๆ คือ ไม่ ฉันเคยทำงานและยังคงทำงานอยู่ และเป็นเจ้าของสถานประกอบการฌาปนกิจศพ 4 แห่ง ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเพื่อระบุว่าบุคคลนั้นเสียชีวิตจริงหรือไม่ก่อนการฌาปนกิจศพ เป็นเรื่องยากมากที่บุคคลจะถูกฌาปนกิจในวันเดียวกับที่มารับตัวเขาจากโรงพยาบาลและนำไปที่สถานประกอบการฌาปนกิจศพ

At the earliest it would be the day after and more likely 2 or 3 days after. They are kept in a refrigerated unit until cremation time. In the interim, the deceased is identified by a family member so they are laid out on a gurney and covered with a sheet with only the facial area visible. The eyes and mouth are set and some makeup may be applied. 

อย่างเร็วที่สุดคือวันถัดไป และมีแนวโน้มว่าจะเป็น 2 หรือ 3 วันหลังจากนั้น ศพจะถูกเก็บไว้ในตู้เย็นจนกว่าจะถึงเวลาฌาปนกิจ ในระหว่างนี้ ผู้เสียชีวิตจะถูกระบุตัวตนโดยสมาชิกในครอบครัว จากนั้นจึงวางร่างของเขาไว้บนเตียงเคลื่อนย้ายศพและคลุมด้วยผ้าโดยให้เห็นเฉพาะบริเวณใบหน้าเท่านั้น จากนั้นจึงจัดแต่งดวงตาและปาก และอาจแต่งหน้าบางส่วน

On the day of the cremation they are placed in a cardboard container and in very few cases a casket and taken to the crematorium. Ours is onsite, so close by. In closing the deceased has been pronounced dead by a Doctor prior to our retrieving the deceased. 

ในวันฌาปนกิจ ศพจะถูกใส่ไว้ในกล่องกระดาษแข็ง และในบางกรณี โลงศพจะถูกนำไปที่ฌาปนกิจศพ ของเราอยู่ในสถานที่ จึงอยู่ใกล้ๆ แพทย์ได้ประกาศว่าผู้เสียชีวิตเสียชีวิตแล้วก่อนที่เราจะไปรับศพมา

After 30 years I have never ever encountered a person still alive after being pronounced and taken to the funeral home. This is not an issue whatsoever.

หลังจากผ่านไป 30 ปี ฉันไม่เคยพบใครที่ยังมีชีวิตอยู่เลยหลังจากถูกประกาศว่าเสียชีวิตและนำตัวไปที่บ้านศพ นี่ไม่ใช่ปัญหาเลย

----------------------------------

คนตายที่ไร้วิญญาณจะรู้ว่าร่างกายของตนถูกเผาเมื่อใด ฉันรู้เช่นนี้เพราะเมื่อพ่อของฉันเสียชีวิต เขาทำให้ฉันรู้สึกถึงบางอย่างในร่างกายขณะที่เขาถูกเผา ฉันจดเวลาและวันที่เขาถูกเผาและตรวจสอบกับบริษัทที่ดูแลการเผาศพ ฉันไม่รู้มาก่อนว่าการเผาศพจะเกิดขึ้นเมื่อใด

So this indicated that he was keeping tabs on his body. I suppose that not all discarnate people stay with their bodies through the cremation. He didn’t impress me with any sensation of pain.

นั่นแสดงว่าเขากำลังดูแลร่างกายของเขาอยู่ ฉันคิดว่าคนตายที่ไร้วิญญาณไม่ใช่ทุกคนที่จะอยู่กับร่างกายของพวกเขาตลอดการเผาศพ เขาไม่ได้ทำให้ฉันประทับใจด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใดๆ

-------------

I have a friend who has worked at a crematorium for 30 years and tells me they have never once, in those 30 years, had a written or verbal complaint from a dead body for this or any other reason.

ฉันมีเพื่อนที่ทำงานในฌาปนสถานมา 30 ปีแล้ว และพวกเขาบอกฉันว่าในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ไม่เคยได้รับคำร้องเรียนเป็นลายลักษณ์อักษรหรือวาจาจากศพเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลใดก็ตาม

---------------

Has anyone ever woken up during a cremation?

My father was a resident at Charity hospital in New Orleans in the 1950’s. A drunk died during Mardi Gras of a heart attack and was brought to the hospital’s morgue, where his body was kept cool for the Pathologist to do an autopsy. When his sternum was cut open, he woke up. Water drained out. Apparently, he had a sac of fluid around his heart which prevented a heartbeat from being detected with a stethoscope.

พ่อของฉันเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาล Charity ในนิวออร์ลีนส์ในช่วงทศวรรษ 1950 มีชายเมาสุราคนหนึ่งเสียชีวิตในช่วงเทศกาลมาร์ดิกราสจากอาการหัวใจวาย และถูกนำตัวไปที่ห้องเก็บศพของโรงพยาบาล ซึ่งร่างของเขาถูกแช่เย็นเพื่อให้แพทย์นิติเวชทำการชันสูตรพลิกศพ เมื่อแพทย์ผ่ากระดูกอกของเขาออก เขาก็ตื่นขึ้น น้ำในปอดไหลออกมา เห็นได้ชัดว่าเขามีถุงน้ำอยู่รอบหัวใจซึ่งทำให้ไม่สามารถตรวจการเต้นของหัวใจด้วยหูฟังได้

He was stitched up, and left the hospital very much alive. He became a local celebrity. He would regularly visit the hospital and proclaim that he was the only person in the history of Charity hospital who had survived his own autopsy.

เขาได้รับการเย็บแผลและออกจากโรงพยาบาลโดยที่ยังมีชีวิตรอด เขากลายเป็นคนดังในท้องถิ่น เขามักจะไปเยี่ยมโรงพยาบาลเป็นประจำและประกาศว่าเขาเป็นคนเดียวในประวัติศาสตร์ของโรงพยาบาล Charity ที่รอดชีวิตจากการชันสูตรพลิกศพ

This actually happened to a friend of mine.

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนของฉันคนหนึ่ง

He was, as you can imagine, shocked to be waking up in such a situation, and his first reaction was “Where the hell am I?”

เขาตกใจมากที่ตื่นขึ้นมาในสถานการณ์เช่นนี้ และปฏิกิริยาแรกของเขาคือ “ฉันอยู่ที่ไหนวะเนี่ย”

Fortunately, he was sitting near the back of the room, and kind of tucked away in the corner, so most people at the ceremony didn’t even realise one of their number had fallen asleep.

โชคดีที่เขานั่งอยู่ด้านหลังห้องและแอบตัวอยู่ในมุมห้อง ทำให้ผู้เข้าร่วมพิธีส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนหนึ่งในนั้นหลับไป

He says he felt a bit guilty, but since the person being cremated was a great-aunt he barely knew, he doesn’t worry about it too much.

เขาบอกว่าเขารู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เนื่องจากผู้ถูกเผาศพเป็นป้าทวดที่เขาแทบไม่รู้จัก เขาจึงไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้มากนัก

Aside from that, there are always such stories, and maybe some of them are even true, who knows?

นอกเหนือจากนั้น ยังมีเรื่องราวแบบนี้อีกมาก และบางทีอาจเป็นเรื่องจริงก็ได้ ใครจะรู้?

-----------------------------------------------------------

How does your body warn you one month before a heart attack?

I had a heart attack 10 years ago, (today is 30 June, and this was 19 July, so almost exactly 10 years ago). For some considerable time before that, several years intermittently, I had the following symptoms. Personally I think most of it was high blood pressure, but I don’t know.

Every now and then, just once in a blue moon, I’d go all dizzy. I’d be sitting at my desk at the computer and suddenly I’d start to go dizzy for no apparent reason. I could feel it coming on, and the room would go spinning round. I had to hold on to the desk. Once, I was even on the phone to someone, and just had to manage as best I could.

I used to get bad indigestion on a daily basis. I live by myself and always do the bulk of my grocery shopping on a monthly basis, around pay day. I used to buy around 4 large packets of indigestion tablets for the month. It would happen mostly at night when I went to bed, but sometimes during the day.

I used to get Migraines. This was just once in a while, usually on a Saturday night, but not always. I’d wake up in the early hours of Sunday morning and feel pressure on the back of my head. The first few times I just thought “Oh it’s a bit of a headache. it’ll pass”. But by morning, it would be quite painful, and the pain was on the top of my head. I took some painkillers and went back to bed. In the morning, I got up. My head hurt, and I didn’t feel much like anything to eat. As the morning progressed, the front of my head hurt, I felt sick, (on a couple of occasions I was). I was also affected emotionally. I just sat in the chair wanting the headache and feeling sick to go away. I felt like if you’d been standing over me with a shot gun, I’d let you kill me just to get it over with. I wasn’t depressed or anything, just during this migraine period I would be emotionally supressed and very apathetic. It was like a hangover, but I hadn’t been drinking. A couple of times I was due to go to work, but there was no way I could sit on a bus just to the end of the road, let alone for an hour. And a few times I was due to go to my best mates place for lunch, but I had to phone him to call it off. I would go back to bed and just lie there feeling ill.

I would get very out of breath just with minimum exertion. From my office to the front gate at work, there was a slight incline, so slight most people wouldn’t even notice it. Yet I would get out of breath just walking quickly to the gate, (at home time. You don’t linger :-) There was a small flight of stairs from the office to the kitchen, (just 13 stairs). I ran up there then was gasping for breath like I’d just had 40 fags, (cigarettes).

Then one evening, I was watching Grimm on my computer and started getting a pain in my throat. To cut a long story short, the pain started going down m arm, so I called 999, the ambulance came, confirmed I was having a heart attack and took me to hospital.

---------------------------------------------------------------------------------
As you get older, do you get attracted to older people?

เมื่อคุณอายุมากขึ้น คุณรู้สึกดึงดูดใจคนอายุมากกว่าหรือไม่

I certainly have. The range of ages of the women I’ve found attractive has expanded upwards over the years, and the lower end has increased, too.

ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน ช่วงอายุของผู้หญิงที่ฉันพบว่าน่าดึงดูดใจนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา และช่วงอายุที่น้อยกว่าก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

I still find some very young women very pretty or “cute”, I suppose, but I’m thoroughly aware that trying to date someone that young is not something I want to do. I find the maturity and wisdom of women closer to my own age appealing in a special way, that is more valuable to me than the excessive beauty of some younger women. Beauty is great, but so are architecture and music, and you wouldn’t want to marry them, either.

ฉันยังคงคิดว่าผู้หญิงที่อายุน้อยมากบางคนนั้นสวยหรือ "น่ารัก" มาก ฉันเดาเอานะ แต่ฉันตระหนักดีว่าการพยายามออกเดทกับคนที่อายุน้อยกว่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากทำ ฉันพบว่าความเป็นผู้ใหญ่และภูมิปัญญาของผู้หญิงที่อายุใกล้เคียงกับฉันนั้นน่าดึงดูดใจเป็นพิเศษ ซึ่งมีค่าสำหรับฉันมากกว่าความงามที่มากเกินไปของผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าบางคน ความงามนั้นยอดเยี่ยม แต่สถาปัตยกรรมและดนตรีก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน และคุณคงไม่อยากแต่งงานกับพวกเธอเหมือนกัน

There’s something else I’ve noticed as I’ve gotten older: It’s not necessarily the prettier woman I find more attractive. Attraction has become something multi-dimensional, going way beyond things like youthful appearance and flawless skin. I often find imperfections and fine lines beautiful now, and that wasn’t the case when I was a very young man used to seeing women the same age.

มีอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตเห็นเมื่ออายุมากขึ้น: ไม่จำเป็นว่าผู้หญิงที่สวยกว่าจะดึงดูดใจฉันมากกว่า สำหรับฉันแล้ว ความดึงดูดใจกลายเป็นสิ่งที่มีมิติหลายด้าน ไปไกลเกินกว่าเรื่องรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์และผิวที่ไร้ที่ติ ฉันมักพบว่าความไม่สมบูรณ์แบบและริ้วรอยเล็กๆ นั้นน่าดึงดูดใจมากในตอนนี้ ซึ่งไม่ใช่กรณีนี้เมื่อฉันยังเป็นชายหนุ่มที่คุ้นเคยกับการเห็นผู้หญิงในวัยเดียวกัน

In short, I went from a little boy who liked little girls, to being a teenaged boy who liked teenaged girls, to being a young man who liked young women, to being an adult man who likes adult women. Case in point: Kerri Russell is almost exactly my age. I thought she was attractive when she was on Felicity. I find her much more attractive now in her forties, than I did back then.

โดยสรุป ฉันเปลี่ยนจากเด็กชายที่ชอบเด็กผู้หญิง ไปเป็นเด็กชายวัยรุ่นที่ชอบเด็กผู้หญิงวัยรุ่น เป็นชายหนุ่มที่ชอบผู้หญิงสาว ไปเป็นผู้ชายวัยผู้ใหญ่ที่ชอบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ ตัวอย่างเช่น เคอร์รี รัสเซลล์อายุเกือบเท่ากับฉัน ฉันคิดว่าเธอมีเสน่ห์เมื่อเธอแสดงใน Felicity ตอนนี้ฉันพบว่าเธอมีเสน่ห์มากกว่าเมื่อก่อนมากในวัยสี่สิบกว่า

Yes, definitely.

ใช่แล้ว แน่นอน

Whereas I still appreciate the good looks and sheer physicality of young men, it’s more like artistic appreciation rather than a primal thing or sexual thing.

แม้ว่าฉันจะยังคงชื่นชมรูปร่างหน้าตาที่สวยงามและรูปร่างที่แท้จริงของชายหนุ่ม แต่สำหรับฉันแล้ว มันเหมือนกับการชื่นชมในเชิงศิลปะมากกว่าเรื่องทางเพศ

Give me a guy who has been around for sixty or more years, and has stayed awake, curious and engaged: The humor and wisdom of older men is ever so much more nuanced , and therefore, yes….sexier than any younger man could ever be.😉

ให้ฉันเลือกผู้ชายที่อยู่มาหกสิบปีหรือมากกว่านั้น และยังคงตื่นตัว อยากรู้อยากเห็น และมีส่วนร่วม อารมณ์ขันและภูมิปัญญาของผู้ชายที่อายุมากกว่านั้นมีความแตกต่างกันมาก และใช่แล้ว...เซ็กซี่กว่าผู้ชายที่อายุน้อยกว่าคนไหนๆ 😉

-------

Yes. The only man I am deeply attracted to is 70. If he was still interested in me (which sadly he isn’t) I would lead him up my stairs in an instant. I am 68. I have always been attracted to men around my own age. I can see and appreciate that much younger people are attractive, but that isn’t the same as being attracted to them.

ใช่ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันหลงใหลอย่างสุดซึ้งคือผู้ชายอายุ 70 ​​ปี ถ้าเขายังสนใจฉันอยู่ (ซึ่งน่าเศร้าที่เขาไม่ใช่) ฉันจะพาเขาขึ้นบันไดทันที ฉันอายุ 68 ฉันมักจะหลงใหลผู้ชายที่อายุใกล้เคียงกับฉัน ฉันมองเห็นและชื่นชมว่าคนอายุน้อยกว่านั้นน่าดึงดูด แต่ก็ไม่เหมือนกับการหลงใหลพวกเขา

I haven’t really ever been attracted to someone on looks alone - I need to talk with someone, get a sense of their character and views before that starts to happen. And having lived in the same time frame, more or less, having shared the same geopolitical landmarks, listened to the same bands and so on, is quite an important part of that.

 ฉันไม่เคยหลงใหลใครจากรูปลักษณ์ภายนอกเลย ฉันต้องคุยกับใครสักคน รับรู้ลักษณะนิสัยและมุมมองของพวกเขาเสียก่อนจึงจะเริ่มรู้สึกแบบนั้น และการได้ใช้ชีวิตในช่วงเวลาเดียวกัน มากหรือน้อย มีประสบการณ์ทางการเมืองเดียวกัน ฟังเพลงของวงดนตรีเดียวกัน และอื่นๆ ถือเป็นส่วนสำคัญมาก

When I taught in a further education college, it was great to get to know young people, some of whom, I could appreciate, were physically very lovely, but I wasn’t attracted to them (and they sure as hell weren’t attracted to me.) No, for the possibility of intimacy, which is what attracts me, I need someone around my own age.

ตอนที่ฉันสอนหนังสือในวิทยาลัยการศึกษาระดับสูง ฉันรู้สึกดีมากที่ได้รู้จักเด็กๆ บางคนฉันชื่นชมที่พวกเขาหน้าตาดีมาก แต่ฉันไม่ได้รู้สึกดึงดูดใจพวกเขา (และแน่นอนว่าพวกเขาคงไม่รู้สึกดึงดูดใจฉันเช่นกัน) ไม่หรอก เพื่อความเป็นไปได้ของความใกล้ชิด ซึ่งเป็นสิ่งที่ดึงดูดฉัน ฉันต้องการใครสักคนที่อายุไล่เลี่ยกัน

Can my son who passed away 2 weeks ago send a sign to let me know he is okay? I'm so heartbroken over losing him so suddenly at 24 years old.

I’m so sorry for your loss. I just lost my son in April and he was only 30. I know it may sound crazy but my Son did. 10 days after he passed he said into one of our security cameras that he was okay. He said a few things in the cámara recordings and did some things to show us he was there for a little over a month or so then became quiet. The cameras we have are Blink cameras. I guess it depends on your son's ability to communicate. My son had a strong spirit. I never believed that could happen until my son did it. However, even though he did that, I still wonder if he is okay if he is resting in peace and wish every day that I he would visit me in my dreams to say hi and he loves me. I hope one day your Son is able to reach out to you somehow.

ฉันเสียใจด้วยกับการสูญเสียของคุณ ฉันเพิ่งสูญเสียลูกชายไปเมื่อเดือนเมษายน และเขาอายุเพียง 30 ปี ฉันรู้ว่ามันอาจจะฟังดูบ้า แต่ลูกชายของฉันเป็นแบบนั้นจริงๆ 10 วันหลังจากที่เขาเสียชีวิต เขาได้พูดผ่านกล้องวงจรปิดของเราว่าเขาสบายดี เขาพูดบางอย่างในบันทึกเสียงของกล้อง และทำบางอย่างเพื่อแสดงให้เราเห็นว่าเขาอยู่ที่นั่นนานกว่าหนึ่งเดือนเล็กน้อย จากนั้นก็เงียบไป กล้องที่เรามีคือกล้อง Blink ฉันเดาว่ามันขึ้นอยู่กับความสามารถในการสื่อสารของลูกชายคุณ ลูกชายของฉันมีจิตวิญญาณที่เข้มแข็ง ฉันไม่เคยเชื่อว่าสิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้ จนกระทั่งลูกชายของฉันทำ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะทำแบบนั้น ฉันก็ยังสงสัยว่าเขาจะสบายดีหรือไม่ หากเขาพักผ่อนอย่างสงบ และหวังทุกวันว่าเขาจะมาหาฉันในฝันเพื่อทักทาย และเขารักฉัน ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งลูกชายของคุณจะติดต่อคุณได้

-------

I lost my son, David 31 years ago. He was tragically killed by a driver in a large SUV. David was 12 years old. He always gave the strongest hugs, was so very kind to all and so very loving. Around a month later, I had a beautiful dream. He was sitting next to me and said he couldn’t come back, but that he was ok and we would be together again. Grief doesn’t end, it evolves. Your son will send a sign when you need it most. ♥️

ฉันสูญเสียลูกชายไปเมื่อ 31 ปีที่แล้ว เดวิดเสียชีวิตอย่างน่าเศร้าโดยคนขับ SUV ขนาดใหญ่ เดวิดอายุได้ 12 ปี เขามักจะกอดฉันแน่นๆ เสมอ ใจดีกับทุกคนและรักฉันมาก ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา ฉันฝันดี เขานั่งอยู่ข้างๆ ฉันและบอกว่าเขากลับมาไม่ได้แล้ว แต่เขาสบายดีและเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ความโศกเศร้าไม่มีวันสิ้นสุด แต่มันจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป ลูกชายของคุณจะส่งสัญญาณเมื่อคุณต้องการมันมากที่สุด ♥️

I'm so sorry for your loss.

It's not a like comparison, but it's the only experience I have to draw from. I lost my Dad almost 10 years ago. My Dad and I were very close and the loss took me to my knees. So I understand desperately wanting that sign to know your son is okay, as I wanted to know the same about my Dad. That he still existed somewhere.

การเปรียบเทียบนี้ไม่ได้มีความคล้ายคลึงกัน แต่เป็นประสบการณ์เดียวที่ฉันสามารถหยิบยกมาได้ ฉันสูญเสียพ่อไปเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว พ่อกับฉันสนิทกันมาก และการสูญเสียครั้งนี้ทำให้ฉันต้องคุกเข่าลง ฉันจึงเข้าใจดีว่าทำไมคุณถึงอยากได้รับสัญญาณนั้นเพื่อบอกว่าลูกชายของคุณสบายดี เพราะฉันอยากรู้เรื่องเดียวกันเกี่ยวกับพ่อของฉันเช่นกัน ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง

In short, yes. Your son can send that sign. My Dad did, but it took a bit. Mine came twice. Once in the form of an extremely vivid dream that was unlike any other that I've had before or since. The second, well, electronically, which given my Dad’s profession made perfect sense. I was out running and I had music playing through Bluetooth headphones connected to my phone, which was locked and in a running punch strapped to my waist. I started thinking about my Dad, which started the grief rolling and I began to cry on my run. Suddenly, my music and my headphones switched off. I stopped to find out what happened, and my phone had switched into airplane mode. That's not something that could happen accidentally. I could feel my Dad there saying, “enough already."

โดยสรุปแล้ว ใช่ ลูกชายของคุณสามารถส่งสัญญาณนั้นได้ พ่อของฉันทำ แต่ใช้เวลานิดหน่อย ฉันส่งไปสองครั้ง ครั้งแรกเป็นความฝันที่ชัดเจนมาก ซึ่งไม่เหมือนครั้งไหนๆ ที่ฉันเคยฝันมาก่อนหรือหลังจากนั้น ครั้งที่สองเป็นความฝันทางอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งเมื่อพิจารณาจากอาชีพของพ่อแล้ว ก็สมเหตุสมผลดี ฉันกำลังวิ่งอยู่และฟังเพลงผ่านหูฟังบลูทูธที่เชื่อมต่อกับโทรศัพท์ซึ่งล็อคอยู่และรัดไว้กับเอว ฉันเริ่มคิดถึงพ่อ ซึ่งทำให้ความเศร้าโศกหลั่งไหล และฉันเริ่มร้องไห้ขณะวิ่ง ทันใดนั้น เพลงและหูฟังของฉันก็ปิดลง ฉันหยุดเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น และโทรศัพท์ของฉันก็เปลี่ยนเป็นโหมดเครื่องบิน นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ ฉันรู้สึกได้ว่าพ่อกำลังพูดว่า “พอได้แล้ว”

The sign will be subtle, but meaningful. You may miss it if you're not paying attention. It will likely come at a quiet moment or at a time when you really need it. Just be open to receiving it.You may also realize it was the sign, afterwards too.

สัญญาณนี้จะดูไม่ชัดเจนแต่มีความหมาย คุณอาจพลาดไปหากไม่ใส่ใจ สัญญาณนี้มักจะมาในช่วงเวลาที่เงียบสงบหรือในเวลาที่คุณต้องการจริงๆ เพียงแค่เปิดใจรับมัน คุณอาจตระหนักได้ว่านั่นคือสัญญาณนั้นในภายหลังเช่นกัน

The message that I got from my Dad in my dream was, " yes, I'm okay.” Your son is too. It may take him a bit to come and tell you himself as he is learning his new existence right now. Give him time, and give yourself a little time for the rawness to scab over a bit. Sit quietly listen and feel. You may sense your son around you. He hasn't left.

ข้อความที่ฉันได้รับจากพ่อในฝันคือ "ใช่ ฉันสบายดี" ลูกชายของคุณก็เหมือนกัน อาจต้องใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะมาบอกคุณเองในขณะที่เขากำลังเรียนรู้การดำรงอยู่ใหม่ของเขา ให้เวลาเขา และให้เวลาตัวเองสักหน่อยเพื่อให้ความเจ็บช้ำค่อยๆ หายไป นั่งเงียบๆ ฟังและสัมผัส คุณอาจสัมผัสได้ว่าลูกชายของคุณอยู่รอบตัวคุณ เขาไม่ได้จากไป

Hugs from a distance. I know how hard grief is. I can only tell you that while the grief never heals, it does get better. You won't always be this raw and in this much physical pain. Take things minute by minute if that's all you can handle. You will come out on the other side. A very different person, but you will come out. Hang in there.

กอดจากระยะไกล ฉันรู้ว่าความเศร้าโศกนั้นยากเพียงใด ฉันบอกคุณได้เพียงว่าแม้ความเศร้าโศกจะไม่เคยหาย แต่มันจะดีขึ้น คุณจะไม่รู้สึกเจ็บปวดและเจ็บปวดทางกายมากขนาดนี้ตลอดเวลา ค่อยๆ ทำทีละนาทีถ้าคุณรับมือได้ คุณจะผ่านมันไปได้ เป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมมาก แต่คุณจะผ่านมันไปได้ อดทนไว้

What triggers death at old age?

I was a weekly visitor to an old neighbor, 93 year old, who was in a nursing home. He was physically not so good, not sick, and still had his full wits.

One day he said: it is coming to an end.

I asked him why he said that and he answered: I feel it.

So he felt his body and life was coming to an end.

But he did not die instantaneously, but I noticed he was indeed fading away.

My last visit he was still in bed in the afternoon. I poured him a glass of port, which relieved him a little, and we talked. Again he said it was coming to an end. I did not believe him, made him promise he would not sneak away so I could come back the day after. But he did, that night, without any pain just like a candle burning out.

I believe that something in our system, cells, whatever at some time of life, decides it has been enough. And then you die, which he did. So lifetime triggers death, it was enough and he agreed with that. I have witnessed this more than once, life coming to the end.

Is it easier for men to live without women, or for women to live without men?

Fair Warning: I have absolutely no research to support this answer. I just have experience delivering Meals on Wheels.

The elderly women I have encountered living alone on my routes during the past five years seem to manage life much better than the men who are also on their own. The women often crave human contact, and I plan my routes at times around planning to spend 15 minutes or so “visiting” with some of them. But they remain engaged in life, wanting to know about my day, relating tales about children or grandkids, etc.

Many of the men seem shut off and enclosed in their own sad little world. They take the meals, no smiles, no inquires. Also, I’ve noticed, no pets. Most of my ladies have cats (dogs are hard on the elderly) and I sometimes drop off Meow Mix or treats. Almost all the men have no animals.

And they seem sadder and more isolated because of it.

AGAIN: ABSOLUTELY NO PROVEN RESEARCH TO ANY OF THIS. But, in my experience, the women handle life better than the men.

------

My personal opinion is that it is easier for women to live without men, for the following reasons:

It is easier for women to get social support outside marriage. Single women are accepted into new social groups much more easily than single men are. Single men are often viewed with suspicion and will need to be vetted more before being accepted.

I cannot find satisfaction with many largely shallow emotional connections. I want one person with whom I have a deep connection, and I stand on the strength of that foundation to power all my other relationships. Women, on the other hand, seem perfectly OK with spreading themselves thin. They like having a large number of friends, each of which supply one aspect of connection.

Men typically feel uncomfortable without access to sex. And without a steady partner, very few men are in a position to have access to this. Not so for women. Women seem fine with or without access to regular sex. If they do want sex, all they have to do is to pick one their friends and send a message. Very few men will refuse the offer.

These are my reasons. It isn't because, as some virulent feminists claim, we men need “a nurse or a purse”. Most men I know have plenty of money. I clean house and take care of myself. There is really nothing that I rely on my wife to do in that department. But true companionship is something that men need women for.

Is it really worth it to live for over 80 years?

Is it really worth it to live to over 80 years? I mean you would have a decreased quality of life. And a lot of the people you know would start to die off.

Having passed my 89th birthday in July, I have to say that it beats the alternative.

If I had died at 79 I would not have experienced watching the granddaughter that I have helped care for since she was a baby, grow into a little girl who just beams love at her Papa and her Nana. (As do her three older sisters.)

I would not be here to be engaged in a new family adventure taking place this year.

And my quality of life is just fine. For example, I recently had cataract surgery on both eyes and now can see without glasses for the first time in 40 years.

Yes, I don't run any marathons. But I never did.

Most people seem to think I still make sense when I answer questions on Quora (except for a couple of folks I had to block -- you know who you are).

I still drive, do the shopping.

I watch movies on a big screen at home.

It's still a good life.

---

I’m 79 and don’t feel a day past 40. People always guess my age to be in the upper 50s. I look in the mirror and simply can’t relate to being 79. I live by the adage that aging is a process, growing old is a choice. And I made the choice as far back as when I was a teenager that I’d live at least to be 100. 

I started exercising at age 12 and soon came to realize how much better I felt about myself because I was always in such great shape. Now at 79 I’m still exercising every day plus walking 3 to 5 miles per day in addition to the exercise routine. I maintain a positive attitude about life even though my wife is slipping away due to dementia. And it’s the exercise, walking, and my attitude that help keep me mentally and physically in shape to care for her in addition to still finding enjoyment in my own life. It’s not a matter of is it worth it to live to over 80, it’s a matter of how hard are you willing to work at maintaining your health to make life worth living at any age? Get the word “old” out of your life, get active, be positive, stay involved, live for today, quit counting at what age “old” happens. In my life it will never happen.

How do I live alone with no love, friends, or family?

I am 82 yrs. old and I live by myself. All my friends have died or are in the nursing home. Family members won’t(or don’t) do anything to help. I have some medical problems and have to travel 50 miles(round trip) to see my doctors or go to hospital. I do not have one person I can call when I need any help with anything. 

ฉันอายุ 82 ปีและอาศัยอยู่คนเดียว เพื่อนๆ ของฉันเสียชีวิตหมดแล้วหรืออยู่ที่บ้านพักคนชรา สมาชิกในครอบครัวไม่ช่วยอะไรเลย ฉันมีปัญหาสุขภาพบางอย่างและต้องเดินทางไปกลับ 50 ไมล์เพื่อไปพบแพทย์หรือไปโรงพยาบาล ฉันไม่มีใครเลยที่จะโทรหาเมื่อต้องการความช่วยเหลือในเรื่องใดๆ

Right now I am having excruciating pain in my left leg and hip. I went to Dr. at a walk clinic near me. He sent me to get a CT scan the next morning. My pain was so bad, I had to have a wheelchair to go back into the X-ray area. I felt sure I had a blood clot because the pain was so severe. But the scan didn't show anything wrong. 

ตอนนี้ฉันมีอาการปวดขาซ้ายและสะโพกอย่างรุนแรง ฉันไปหาหมอที่คลินิกเดินใกล้บ้าน หมอส่งฉันไปทำซีทีสแกนในเช้าวันรุ่งขึ้น อาการปวดของฉันแย่มากจนต้องใช้รถเข็นเพื่อกลับเข้าไปในบริเวณเอ็กซ์เรย์ ฉันรู้สึกแน่ใจว่ามีลิ่มเลือดเพราะปวดมาก แต่การสแกนไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ

Today the pain is worse. I took 2 hydrocodone 10/ 325 twice and they didn't even phase the pain. I can't even walk without my cane., and can hardly even do that because of the pain. I don't know what I'm going to do. I have asked God to just speak the words to end my pain. I know He can do all things. Please keep me in your prayers!

วันนี้ปวดหนักขึ้น ฉันกินไฮโดรโคดอน 10/325 2 เม็ด 2 ครั้ง แต่ยาไม่บรรเทาอาการปวดเลย ฉันเดินไม่ได้เลยถ้าไม่มีเฝือก และแทบจะเดินไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะปวดมาก ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ฉันขอให้พระเจ้าตรัสเพื่อยุติความเจ็บปวดของฉัน ฉันรู้ว่าพระองค์ทำได้ทุกอย่าง โปรดอธิษฐานเผื่อฉันด้วย!

What three things should a person avoid once they are past 70 years old?

I have been 70 now for a few months. Here are the things I choose to avoid from now til the day I leave this mortal coil

#1-the scorn of others for things I choose to do in my daily life. I refuse to have anyone tell me that what I wear, what I eat, what I do with my time isn’t what I should be doing. So what if I garden in my pajamas til noon. So what if I eat ice cream instead of a healthy balanced meal. So what if I decide one day to go solo hiking. So what if I read banned books. All of this is my choice and it does not affect anyone but me.

อันดับ 1 - การดูถูกเหยียดหยามของผู้อื่นต่อสิ่งที่ฉันเลือกทำในชีวิตประจำวัน ฉันไม่ยอมให้ใครมาบอกว่าสิ่งที่ฉันใส่ สิ่งที่ฉันกิน สิ่งที่ฉันทำในเวลาของฉันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรทำ แล้วไงถ้าฉันทำสวนในชุดนอนจนถึงเที่ยง แล้วไงถ้าฉันกินไอศกรีมแทนอาหารที่มีประโยชน์ครบถ้วน แล้วไงถ้าฉันตัดสินใจไปเดินป่าคนเดียวในวันหนึ่ง แล้วไงถ้าฉันอ่านหนังสือต้องห้าม ทั้งหมดนี้เป็นทางเลือกของฉันและมันไม่ส่งผลต่อใครนอกจากตัวฉันเอง

#2-I avoid unpleasant people. I do not need you in my life if you don’t make me happy. I can certainly tolerate ท้อ- เหร่ - เรท  those who sometimes disagree with me as long as they can do so respectfully.

#2- ฉันหลีกเลี่ยงคนที่ไม่น่าพอใจ ฉันไม่ต้องการคุณในชีวิตของฉันถ้าคุณไม่ทำให้ฉันมีความสุข ฉันสามารถ อดทนต่อ คนที่ไม่เห็นด้วยกับฉันได้ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถทำเช่นนั้นอย่างเคารพ

#3-I avoid convention. Convention is boring. I don’t have enough time left in my life to do boring things. I want flash, and bang, and wow some times. I want fireworks and dazzling sunsets.ฃ

#3- ฉันหลีกเลี่ยงธรรมเนียมประเพณี ธรรมเนียมประเพณีเป็นเรื่องน่าเบื่อ ฉันไม่มีเวลาเหลือมากพอในชีวิตที่จะทำสิ่งที่น่าเบื่อ ฉันอยากได้แสงแฟลช เสียงดัง และว้าวบ้างบางครั้ง ฉันต้องการดอกไม้ไฟและพระอาทิตย์ตกที่ตระการตา

Why do old people get tired so easily?

My grandmother used to live in a gated 55+ community, and every morning she would go out early, before it got too hot, and walk two miles. She was in her eighties then, and as she walked past her neighbors sitting on their front porches, they’d say “You’re so good to walk every day. I should walk too.” She’d say “Well, I go at six every morning, you’re welcome to join me,” but they never would. She lived to be ninety-one, and until the last year of her life, she lived in her own home, looked after herself, and kept taking that two-mile walk every morning. As she got close to ninety, she slowed down a bit, and started using a cane for long walks (she nicknamed it “Gertie”) but she never ended up housebound or in a wheelchair like a lot of those neighbors, some of whom were 20 years younger than she was.

คุณยายของฉันเคยอาศัยอยู่ในชุมชนที่มีรั้วรอบขอบชิดสำหรับคนอายุ 55 ปีขึ้นไป และทุกเช้าเธอจะออกไปนอกบ้านแต่เช้า ก่อนที่อากาศจะร้อนเกินไป และเดินเป็นระยะทาง 2 ไมล์ ตอนนั้นเธออายุ 80 แล้ว และเมื่อเธอเดินผ่านเพื่อนบ้านที่นั่งอยู่บนระเบียงหน้าบ้าน พวกเขาจะพูดว่า "คุณเป็นคนดีมากที่เดินทุกวัน ฉันก็ควรจะเดินเหมือนกัน" เธอจะพูดว่า "ฉันออกไปตอน 6 โมงเช้าทุกวัน ยินดีต้อนรับที่จะร่วมเดินกับฉัน" แต่พวกเขาไม่เคยทำเลย เธอมีอายุถึง 91 ปี และจนกระทั่งปีสุดท้ายของชีวิต เธออาศัยอยู่ที่บ้านของตัวเอง ดูแลตัวเอง และเดินเป็นระยะทาง 2 ไมล์ทุกเช้า เมื่อเธออายุใกล้ 90 ปี เธอเริ่มเดินช้าลงเล็กน้อย และเริ่มใช้ไม้เท้าในการเดินระยะไกล (เธอตั้งชื่อเล่นว่า "เกอร์ตี้") แต่เธอก็ไม่เคยต้องติดบ้านหรือต้องนั่งรถเข็นเหมือนเพื่อนบ้านหลายๆ คน ซึ่งบางคนอายุน้อยกว่าเธอ 20 ปี

To sum up, as a doctor once told me, the less you do, the less you’ll be able to do, and the more you do, the more you’ll be able to do—obviously, you’ve got to know your body, and your health and rest when you need it, but if you wrap yourself in cotton wool because you’re “old and tired,” pretty soon you won’t be able to do anything.

สรุปแล้ว คุณหมอเคยบอกฉันว่า ยิ่งทำน้อยเท่าไร คุณก็จะยิ่งทำอะไรได้น้อยลงเท่านั้น และยิ่งทำมากเท่าไร คุณก็จะยิ่งทำอะไรได้มากขึ้นเท่านั้น แน่นอนว่าคุณต้องรู้จักร่างกายและสุขภาพของคุณ และพักผ่อนเมื่อจำเป็น แต่ถ้าคุณเอาตัวเองห่อด้วยสำลีเพราะคุณ “แก่และเหนื่อยล้า” ไม่นานคุณก็จะไม่มีอะไรทำได้เลย

How hard has old-age hit you?

Someone said to me the 70’s are the decade of transition. For many of us, that is so true. I am 72 and in the past three years have had four orthpedic surgeries. Now my knee is numb down to my foot. The docs say give it a year and see how things are then. I really wonder if the L3/L4 nerves will ever calm down because I can’t imagine it continuing like it is today. So how do you accept what forever health problems you are dealing with? It is hard to accept that it is out of my control.

Facts of Life :

Dame Judi Dench, “One day, a young woman asked me:

“What do you think about being old?”

“คุณคิดอย่างไรกับการแก่ตัวลง”

I thought aging was a gift.
ฉันคิดว่าการแก่ตัวลงเป็นของขวัญ

I wouldn't change anything I have for a few less wrinkles and a flat stomach.

ฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้นเพื่อริ้วรอยที่ลดลงและหน้าท้องที่แบนราบ

Who cares if I choose to read or play on the computer until 4 in the morning and then sleep until who knows how much?

ใครสนล่ะว่าฉันจะเลือกอ่านหนังสือหรือเล่นคอมพิวเตอร์จนถึงตี 4 แล้วนอนจนถึงตี 4 ก็ไม่รู้สินะ

Who cares if I dance alone listening to '50s music?

ใครสนล่ะว่าฉันจะเต้นคนเดียวฟังเพลงยุค 50 ได้ยังไง

What if I later wanted to cry for a lost love?

แล้วถ้าวันหลังฉันอยากร้องไห้ให้กับความรักที่สูญเสียไปล่ะ

And if I walk on the beach in a bathing suit and walk my chubby body and sink between the waves, swinging at them, despite those still wearing bikinis... they'll be old too if they're lucky.

และถ้าฉันเดินบนชายหาดในชุดว่ายน้ำ เดินด้วยร่างกายที่อ้วนกลมของฉัน และจมดิ่งลงไปท่ามกลางคลื่น แกว่งไกวไปมา แม้ว่าพวกเขาจะยังใส่บิกินี่อยู่ก็ตาม... ถ้าโชคดี พวกเขาก็คงจะแก่เหมือนกัน

I'm proud that I lived long enough to have my hair done gray and keep my youth's smile, since there were still no such deep marks on my face.
ฉันภูมิใจที่ฉันมีชีวิตอยู่นานพอที่จะไว้ผมหงอกและรักษารอยยิ้มแห่งวัยเยาว์เอาไว้ได้ เพราะใบหน้าของฉันยังคงไม่มีรอยลึกขนาดนั้น

I don't want to complain about what wasn't or worry about what will happen. For the time I have left, I will simply love life as I have done it to this day.''

ฉันไม่อยากบ่นเกี่ยวกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นหรือกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น สำหรับช่วงเวลาที่เหลืออยู่ ฉันจะรักชีวิตอย่างที่ทำมาจนถึงทุกวันนี้

Is it really worth it to live for over 80 years?

คุ้มไหมที่ต้องมีชีวิตอยู่ถึง 80 ปี?

I have a neighbor friend who is 82, and she is doing awesome. She walks up and down hills every day She visits all the home-bound neighbors and brightens their days. She does her yard work and takes care of her home with minimal help from her sons. She likes living by herself and has no desire to meet up with any more men. She is a widow now and loves all the freedom she has. She is an inspiration to us all. She never goes to a doctor and is so healthy! So, it’s worth every minute you get in this life.

ฉันมีเพื่อนบ้านอายุ 82 ปี และเธอก็สบายดี เธอเดินขึ้นลงเนินเขาทุกวัน เธอไปเยี่ยมเพื่อนบ้านที่ติดบ้านทุกคนและทำให้วันของพวกเขาสดใสขึ้น เธอดูแลสวนและดูแลบ้านโดยได้รับความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อยจากลูกชาย เธอชอบอยู่คนเดียวและไม่อยากพบปะกับผู้ชายอีกต่อไป ตอนนี้เธอเป็นม่ายและรักอิสระทุกอย่างที่เธอมี เธอเป็นแรงบันดาลใจให้พวกเราทุกคน เธอไม่เคยไปหาหมอเลยและสุขภาพแข็งแรงมาก! ดังนั้นทุกนาทีที่คุณมีในชีวิตนี้จึงคุ้มค่ากับเวลา

Why do elderly individuals live alone, particularly if they have offspring who can provide for their financial and other needs?

ทำไมผู้สูงอายุจึงอาศัยอยู่คนเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขามีลูกที่สามารถดูแลเรื่องการเงินและความต้องการอื่นๆ ของพวกเขาได้

After losing my wife to cancer a dozen years ago, I lived alone in the home we had owned for nearly forty years. That first year or so was not easy, of course, because of the loss. But I knew I would be okay - I just had to adjust to my new life without her. But living alone itself was not difficult.

หลังจากที่สูญเสียภรรยาไปด้วยโรคมะเร็งเมื่อสิบสองปีก่อน ฉันอาศัยอยู่คนเดียวในบ้านที่เราเป็นเจ้าของมาเกือบสี่สิบปี ปีแรกนั้นไม่ง่ายเลยแน่นอนเพราะการสูญเสียครั้งนี้ แต่ฉันรู้ว่าฉันจะไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใหม่ที่ไม่มีเธออยู่ แต่การอยู่คนเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องยาก

Even though I was in my seventies at the time, I was active, had lots of friends, and had activities I enjoyed - including hiking and golf and taking road trips. I returned to teaching at the university half-time for a few years. And from time to time would either visit our adult son in San Francisco or he would come ‘home’ for visits. Living alone was not difficult, just different. Although alone, I never felt lonely.

แม้ว่าตอนนั้นฉันจะอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว แต่ฉันก็ยังกระตือรือร้น มีเพื่อนมากมาย และมีกิจกรรมที่ชอบทำ เช่น เดินป่า เล่นกอล์ฟ และขับรถท่องเที่ยว ฉันกลับไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยครึ่งวันเป็นเวลาสองสามปี และในบางครั้งจะไปเยี่ยมลูกชายวัยผู้ใหญ่ของเราที่ซานฟรานซิสโกหรือเขากลับมา "บ้าน" เพื่อเยี่ยมเยียน การใช้ชีวิตคนเดียวไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่แตกต่าง แม้ว่าฉันจะอยู่คนเดียว แต่ฉันไม่เคยรู้สึกเหงาเลย

Because age resistance is not for the faint of heart or body. You may hear seniors say, “Old age is not for sissies!” They’re right.

เพราะการต่อต้านวัยไม่ได้มีไว้สำหรับคนใจอ่อนหรือร่างกายอ่อนแอ คุณอาจได้ยินรุ่นพี่พูดว่า “วัยชราไม่เหมาะกับน้องสาว!” พวกเขาพูดถูก

Background: I fight aging with mostly clean eating, yoga, weights, cardio, sunscreen, eye cream, face serum, vitamins, supplements, and getting my hair highlighted every other month. My health is very good and my doctors are amazed when I tell them I’m 67, but… It’s not easy. My husband and I have lived very straight lives. We’re nonsmokers and very light social drinkers. Please let me explain.

ความเป็นมา: ฉันต่อสู้กับวัยชราด้วยการกินคลีนเป็นส่วนใหญ่ โยคะ ยกน้ำหนัก คาร์ดิโอ ครีมกันแดด ครีมบำรุงรอบดวงตา เซรั่มสำหรับหน้า วิตามิน อาหารเสริม และทำไฮไลท์ผมทุก ๆ เดือน สุขภาพของฉันดีมาก และหมอของฉันก็ประหลาดใจเมื่อฉันบอกว่าฉันอายุ 67 แล้ว แต่… มันไม่ง่ายเลย ฉันและสามีมีชีวิตที่ตรงไปตรงมามาก เราเป็นคนไม่สูบบุหรี่และดื่มสังสรรค์น้อยมาก กรุณาให้ฉันอธิบาย.

By the time most people hit 60 or 65, something has happened to them.

เมื่อคนส่วนใหญ่อายุ 60 หรือ 65 ปี มีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา

https://www.quora.com/search?q=%20Aging%20with%20an%20Attitude

 What does it feel like to be really old knowing death is imminent?อิ๊มมิแน้นท์ = ใกล้ เข้ามา

I am really old, and I know death is imminent

Most of my friends have passed away, and of those remaining, they suffer from health problems in some way

I am myself totally deaf and partially blindตาบอดบางส่วน  I live by myself

I am writing this at 6am in the morning

ฉันแก่แล้วจริงๆ และฉันรู้ว่าความตายจวนจะเข้ามาแล้ว

เพื่อนของฉันส่วนใหญ่เสียชีวิตไปแล้ว และในจำนวนที่เหลือพวกเขาประสบปัญหาสุขภาพไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

ฉันหูหนวกโดยสิ้นเชิงและตาบอดบางส่วนในที่นี้ ฉันอยู่ได้ด้วยตัวเอง

ฉันเขียนสิ่งนี้ตอน 6 โมงเช้า

Today, if the weather is fine

I will go for a walk

I will chat with friends

I will do my shopping

I will do my laundry

I will feed the cat

I will tidy up what needs to be done

I will put out the garbage

วันนี้ถ้าอากาศดี

ฉันจะไปเดินเล่น

ฉันจะคุยกับเพื่อน

ฉันจะชอปปิ้งของฉัน

ฉันจะซักผ้าของฉัน

ฉันจะเลี้ยงแมว

ฉันจะจัดสิ่งที่ต้องทำให้เรียบร้อย

ฉันจะทิ้งขยะ

I will do what most people do who are not really old and know that death is imminent. Because there is no feeling of being old

ฉันจะทำสิ่งที่คนส่วนใหญ่ทำซึ่งยังไม่แก่และรู้ว่าความตายอยู่ใกล้ตัว เพราะไม่มีความรู้สึกแก่เลย

There is a feeling that you can't do what you used to do

There is a feeling that you might lose your independence, or if you already have, a feeling that you should try and do as much as you can by yourself

There is a feeling that you should spend as much time as possible with those you like to be with

มีความรู้สึกว่าคุณไม่สามารถทำสิ่งที่คุณเคยทำ

มีความรู้สึกว่าอาจจะสูญเสียอิสรภาพหรือถ้ามีอยู่แล้วก็มีความรู้สึกว่าควรพยายามทำเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วยตัวเอง

มีความรู้สึกว่าคุณควรใช้เวลากับคนที่คุณชอบอยู่ด้วยให้มากที่สุด

There is a feeling that time is precious. Of course, it always was, but one becomes more aware of it

There is a feeling that many things one does will be done for the last time

มีความรู้สึกว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่า แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้นเสมอมา แต่ก็มีคนตระหนักรู้มากขึ้น

มีความรู้สึกว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่เราทำจะทำเป็นครั้งสุดท้าย

There are passing thoughts about those who respect you because you are old, and about those that dismiss you because you are old

มีความคิดผ่านๆ เกี่ยวกับคนที่เคารพคุณเพราะคุณแก่ และเกี่ยวกับคนที่ไล่คุณเพราะคุณแก่

There is the aspect that life is changing fast with all the new advances that inundate us daily

There is the aspect of life that nothing changes

มีด้านหนึ่งที่ชีวิตเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับความก้าวหน้าใหม่ๆ ที่ท่วมท้นเราทุกวัน

มีแง่มุมของชีวิตที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

Mothers still smile at their babies

Children are still enthralled with their first pet

Learning to ride a bike is still as much fun as starting a company

Blowing out your birthday candles is still as satisfying at eighty as it was at eight

มารดายังคงยิ้มให้ลูกของตน

เด็กๆ ยังคงหลงใหลกับสัตว์เลี้ยงตัวแรกของพวกเขา

การเรียนรู้การขี่จักรยานยังคงสนุกพอๆ กับการก่อตั้งบริษัท

การเป่าเทียนวันเกิดตอนอายุ 80 ยังคงน่าพึงพอใจพอๆ กับตอนแปดโมง

It is not that death is imminent that is important, but that when the curtain comes down, the audience leaves with a sense of satisfaction

ไม่ใช่สิ่งสำคัญว่าความตายใกล้เข้ามา แต่เมื่อม่านปิดลง ผู้ฟังก็จากไปด้วยความพอใจ

As someone once said The World is a stage

You played your part for what it was worth

You take your bow

and leave

ดังที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่าโลกคือเวที

คุณเล่นบทบาทของคุณเพื่อสิ่งที่คุ้มค่า

คุณโค้งคำนับ

และจากไป

EDIT

I am surprised at the number of responses this answer has received, and in particular from young people concerned about getting old

I am 84. My generation is probably the last generation to get old in the usual sense of 'getting old'

My predicted life expectancy is 81.5 years so I am already living on borrowed time

But 1 in 4 people will live past 100, and the first person to live to 150 is alive now. It may be me http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2011425/The-person-reach-150-alive--soon-live-THOUSAND-claims-scientist.html

But living for a long while is not the same as getting old

The normal image for an old person is 

Loneliness

Loss of faculties

Becoming dependent on others

Being out of touch with the world

Constant illness

Confusion

Being house bound

ความเหงา

การสูญเสียคณาจารย์

กลายเป็นที่พึ่งของผู้อื่น

ขาดการติดต่อกับโลก

เจ็บป่วยอย่างต่อเนื่อง

ความสับสน

เป็นคนติดบ้าน

Not being able to contribute to society

Unmotivated

Losing close friends

Living in the past

Finding young people impatient

Not being catered for in the world generally

But perhaps the worst thing is being viewed as old

ไม่สามารถช่วยเหลือสังคมได้

ไม่มีแรงบันดาลใจ

สูญเสียเพื่อนสนิท

มีชีวิตอยู่ในอดีต

เจอหนุ่มใจร้อน.

ไม่ได้รับการตอบสนองในโลกโดยทั่วไป

แต่บางทีสิ่งที่แย่ที่สุดก็คือการถูกมองว่าแก่

I used to practice judo, but I don't now. That's because I haven't practised for many years. But age is not the problem. There are people of my age who still practice it Lu Zijian 118 Wudang Martial Arts Master Lu Zijian 118 Wudang Martial Arts Master

ฉันเคยฝึกยูโด แต่ตอนนี้ไม่แล้ว นั่นเป็นเพราะฉันไม่ได้ฝึกซ้อมมาหลายปีแล้ว แต่อายุไม่ใช่ปัญหา มีคนในรุ่นเดียวกับฉันที่ยังคงฝึกฝนอยู่

I used to play guitar in a band. I don't now. But I could if I wanted to. There are plenty of professional musicians of my age and older who do. Les Paul was still playing at 90

ฉันเคยเล่นกีตาร์ในวงดนตรี ฉันทำไม่ได้ตอนนี้ แต่ฉันทำได้ถ้าฉันต้องการ มีนักดนตรีมืออาชีพอายุเท่าฉันขึ้นไปมากมายที่ทำแบบนั้น เลส ปอล ยังเล่นอยู่ที่ 90

I used to go scuba diving. I don't now. But I could. My friend Reg Vallintine was teaching into his 80's and is still active in the eld

ฉันเคยไปดำน้ำ ฉันทำไม่ได้ตอนนี้ แต่ฉันทำได้ Reg Vallintine เพื่อนของฉันสอนมาตอนอายุ 80 แล้วและยังคงทำงานอยู่ในโรงเรียนเก่า

https://www.google.co.uk/search?q=reg+vallintine+scuba+diver&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a&channel=sb&gfe_rd=cr&ei=-SExVLPlO-jH8gfm5YHADA

I used to be a sailor, but I am not now, though I could be

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/japan/8771085/Worlds-oldest-sailor-arrives-home-in-Japan-after-solo-journey-around-globe.html

It is not age that prevents one doing these things, providing ones health is OK, but ones priorities with the time available

ไม่ใช่อายุที่ขัดขวางไม่ให้ทำสิ่งเหล่านี้ การมีสุขภาพที่ดีเป็นเรื่องปกติ แต่ให้ความสำคัญกับเวลาที่มี

I am a writer. I have published two books this year, and have others with publishers. I have nine websites and blog, and write daily on Quora, and have been TW for 2015-2016

ฉันเป็นนักเขียน ปีนี้ฉันได้ตีพิมพ์หนังสือสองเล่มและมีเล่มอื่น ๆ กับผู้จัดพิมพ์ด้วย ฉันมีเว็บไซต์และบล็อกเก้าแห่งและเขียนทุกวันบน Quora และเป็น TW ในปี 2558-2559

ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อายุ 78 ปีได้พบกับคนรักเก่าของเขาเมื่อหกสิบปีก่อนที่วิทยาลัย เธอเป็นย่าทวด ตอนนี้เป็นม่าย เขาไม่เคยแต่งงาน พวกเขาตกหลุมรักอีกครั้งและแต่งงานกัน เขาบอกว่าเขาไม่เคยมีความสุขมากขึ้น

ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อายุ 78 ปีได้พบกับคนรักเก่าของเขาเมื่อหกสิบปีก่อนที่วิทยาลัย เธอเป็นย่าทวด ตอนนี้เป็นม่าย เขาไม่เคยแต่งงาน พวกเขาตกหลุมรักอีกครั้งและแต่งงานกัน เขาบอกว่าเขาไม่เคยมีความสุขมากกว่านี้

I have a friend of 81 who out of loneliness took up dancing a year ago. He is now training to be a dance teacher and courting a dance teacher half his age

ฉันมีเพื่อนอายุ 81 คนหนึ่งซึ่งเลิกเหงาแล้วไปเต้นรำเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้เขากำลังฝึกเป็นครูสอนเต้นรำและดูแลครูสอนเต้นรำอายุเพียงครึ่งหนึ่งของเขา

I have a lady friend of 76 who dates guys on the internet and then dumps them as frequently as any twenty year old

ฉันมีเพื่อนผู้หญิงอายุ 76 ปีซึ่งออกเดทกับผู้ชายทาง อินเทอร์เน็ตแล้วทิ้งพวกเขาบ่อยพอ ๆ กับอายุยี่สิบปี

Most of my friends of my generation are fully active.

They always were fifty or sixty years ago when I first knew them. It was because of their positive attitude to life that we became friends in the first place

เพื่อนของฉันส่วนใหญ่ในรุ่นของฉันกระตือรือร้นอย่างเต็มที่

ตอนที่ฉันรู้จักพวกเขาครั้งแรกเมื่อห้าสิบหรือหกสิบปีก่อนเสมอ เป็นเพราะทัศนคติเชิงบวกต่อชีวิตของพวกเขาที่ทำให้เรากลายเป็นเพื่อนกันตั้งแต่แรก

Why you will never grow old

With the internet etc. you will never be lonely in the traditional sense

ด้วยอินเทอร์เน็ต ฯลฯ คุณจะไม่เหงาในความหมายดั้งเดิม

With the many advances in medical appliances and related fields you will be able to care for yourself well into old age, or will allow others to care for you much easier than now

ด้วยความก้าวหน้ามากมายในด้านเครื่องมือแพทย์และสาขาที่เกี่ยวข้อง คุณจะสามารถดูแลตัวเองได้ดีในวัยชรา หรือจะให้ผู้อื่นดูแลคุณได้ง่ายขึ้นกว่าตอนนี้มาก

With home surveillance and the internet of things, you will be largely self-dependent, secure, and in touch with those you need be

ด้วยการเฝ้าระวังที่บ้านและอินเทอร์เน็ตในทุกสิ่ง คุณจะพึ่งพาตนเองได้เป็นหลัก ปลอดภัย และติดต่อกับสิ่งที่คุณต้องการได้

As a matter of course you will become more aware of your needs to eat well, be active, and generally take care of yourself

แน่นอนว่าคุณจะตระหนักมากขึ้นถึงความต้องการของคุณในการรับประทานอาหารที่ดี มีความกระฉับกระเฉง และดูแลตัวเองโดยทั่วไป

Your work will be less stressful than the past, and you will work shorter hours. There will be more activities for you to participate in and more social events for you to join

งานของคุณจะเครียดน้อยลงกว่าเดิม และคุณจะทำงานน้อยลง จะมีกิจกรรมมากมายให้คุณเข้าร่วมและกิจกรรมทางสังคมอีกมากมายให้คุณเข้าร่วม

In all, though you will get old you will not be old.

You will die when your time comes, but you will not be forgotten because your life will be digitally immortalised

โดยรวมแล้วถึงแม้คุณจะแก่แต่ก็ไม่แก่

คุณจะตายเมื่อถึงเวลา แต่คุณจะไม่ถูกลืมเพราะชีวิตของคุณจะถูกทำให้เป็นอมตะทางดิจิทัล

Be thankful that your great, great, great, great, grandchildren will be able to know you, and that you live on in their genes

จงขอบคุณที่หลานๆ ของคุณ จะสามารถรู้จักคุณ และคุณมีชีวิตอยู่ในสายเลือดของพวกเขา