เมื่อเกลียดใคร ความสุขของเราก็ถูกคนๆนั้นขโมยไปแล้ว

เมื่อเกลียดใคร..ความสุขของเราก็ถูกคนๆนั้นขโมยไปแล้ว
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเจ็บใจมาก เหมือนเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด เปิดประตูบ้านให้เขาเข้ามาทำร้ายเราถึงที่

ว่ากันว่า ขณะที่เราอาฆาตแค้น
นรกก็ได้เดินทางเข้ามา ทำให้เกิดความรุ่มร้อนใจ
อันเนื่องมาจากความคิดที่จดจ่ออยู่กับใบหน้าของใครบางคน

ยิ่งเกลียดอะไร ก็ยิ่งเข้าใกล้สิ่งนั้น
มีอาการเหมือนคนที่กำอะไรไว้ตลอดเวลา
เหมือนคนที่พูดว่า อยากให้แผลหายไวๆ
แต่ก็อดเอามือไปแกะเกาไม่ได้
ความจริงเพียงอยู่เฉยๆ ไม่ช้าแผลก็แห้ง
ตกสะเก็ด และหายดี
เพราะ “เวลา” จะช่วยให้อาการต่างๆ ทุเลาลง

แต่สิ่งที่ดีกว่านั้น ก็คือ “การให้อภัย”
เมื่อมีการอภัยเกิดขึ้นจิตใจของผู้ให้ย่อมเบาสบาย
จนกระทั่งก้าวเข้าสู่ความสุขสงบได้ในที่สุด

“การให้อภัย”
จึงเป็นการทำเพื่อ “ตนเอง” ทางตรง
และส่งผลต่อ “ผู้อื่น” ทางอ้อม
ส่วน “การผูกใจพยาบาท”
เป็นการทำลาย “ผู้อื่น” ทางอ้อม
แต่ทำร้าย “ตนเอง” ทางตรง
เพราะยิ่งให้ความสำคัญกับสิ่งใด
สิ่งนั้นก็ยิ่งมีอิทธิพลกับเรา มากขึ้นเท่านั้น!!!