เวลาของวันหนึ่งนั้นสั้นมาก

เวลาของวันหนึ่งนั้นสั้นมาก สั้นจนยังไม่ทันได้กล่าวอรุณสวัสดิ์ พระอาทิตย์ก็พลันตกดินเสียแล้ว

เวลาของหนึ่งปีนั้นก็สั้นมาก สั้นจนไม่รู้ว่าฤดูหนาวมาเยือนเมื่อไหร่ ฤดูร้อนก็เข้ามาแทนที่เสียแล้ว

เวลาของหนึ่งชีวิตนั้นก็สั้นไปยิ่งกว่า สั้นจนไม่ทันได้เสพสุข พลันชีวิตก็กำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว

เราผ่านชีวิตไปอย่างรวดเร็ว แต่เราเข้าใจชีวิตได้อย่างเชื่องช้า