What's it like living in a rural area, small village in Thailand as a foreigner with a Thai wife?

What's it like living in a rural area, such as a small village in Thailand, as a foreigner with a Thai wife? 

การใช้ชีวิตในพื้นที่ชนบท เช่น หมู่บ้านเล็กๆ ในประเทศไทย ในฐานะชาวต่างชาติที่มีภรรยาเป็นชาวไทย เป็นอย่างไรบ้าง?

After 50 years of marriage, I looked at my wife one day and said, “Half a century ago, we had a modest house, a beat-up car, slept on a sofa bed, and watched a small black-and-white television, but every night I was with a stunning 23-year-old woman.

หลังจากแต่งงานกันมา 50 ปี วันหนึ่งผมมองหน้าภรรยาแล้วพูดว่า “ครึ่งศตวรรษที่แล้ว เรามีบ้านหลังเล็กๆ รถเก่าๆ นอนบนโซฟาเบด และดูทีวีขาวดำเครื่องเล็กๆ แต่ทุกคืนผมอยู่กับหญิงสาววัย 23 ปีสุดสวย

Now, we have a $500,000 house, a $45,000 car, a comfy king-size bed, and a huge flat-screen TV, but I share it all with a 69-year-old woman. You're not holding up your end of the bargain.

ตอนนี้เรามีบ้านราคา 500,000 ดอลลาร์ รถยนต์ราคา 45,000 ดอลลาร์ เตียงคิงไซส์แสนสบาย และทีวีจอแบนจอใหญ่ แต่ผมแชร์ทั้งหมดกับหญิงวัย 69 ปี ดูเหมือนคุณจะไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้เลย

Being a practical woman, my wife calmly replied, “Go ahead, find yourself a hot 23-year-old girl, and I’ll make sure you’re back living in a ramshackle house, driving a junky car, sleeping on a sofa bed, and watching a small black-and-white TV.”

ด้วยความที่เป็นคนจริงจัง ภรรยาผมตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “ไปเลย หาสาววัย 23 สุดฮอตมา แล้วฉันจะดูแลให้คุณกลับไปใช้ชีวิตในบ้านโทรมๆ ขับรถเก่าๆ นอนบนโซฟา และดูทีวีขาวดำเครื่องเล็กๆ”

You have to love older women: they know how to handle an older man's problems!

คุณต้องรักผู้หญิงที่อายุมากกว่า พวกเธอรู้วิธีจัดการกับปัญหาของผู้ชายที่อายุมากกว่า!

มาไกลขนาดนี้ได้ยังไงในสภาพร่างกายที่ดี

 “At 30, I worked out to look good.

At 50, to stay fit.

At 70, to avoid being bedridden.

At 80, to live independently.

Now, at 99, I do it just to prove I still can.”

~ Dick Van Dyke

“At 30, I worked out to look good.
At 50, to stay fit.
At 70, to avoid being bedridden.
At 80, to live independently.
Now, at 99, I do it just to prove I still can.”

~ Dick Van Dyke

At 99 years old, Dick Van Dyke continues to defy expectations and inspire generations with his energy and discipline. In a recent interview, he shared the secret to his longevity:

แม้ว่าอายุ 99 ปีแล้ว แต่ Dick Van Dyke ยังคงท้าทายความคาดหวังและสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นต่อๆ ไปด้วยพลังและวินัยของเขา ในการสัมภาษณ์ครั้งล่าสุด เขาได้แบ่งปันเคล็ดลับในการมีอายุยืนยาวของเขา:

 “Someone once asked me how I’ve made it this far in such good shape. I told them — I’ve always worked out. I still go to the gym three times a week. That’s why I’m not stiff like many of my peers.”
“ครั้งหนึ่งมีคนถามผมว่าผมมาไกลขนาดนี้ได้ยังไงในสภาพร่างกายที่ดี ผมบอกเขาไปว่า ผมออกกำลังกายมาตลอด ผมยังไปยิมสัปดาห์ละสามครั้ง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมจึงไม่เกร็งเหมือนเพื่อนๆ หลายๆ คน”

His routine? A mix of machines, stretching, yoga, core workouts, swimming, and — equally important — daily naps.

กิจวัตรประจำวันของเขา? การผสมผสานระหว่างเครื่องออกกำลังกาย การยืดเส้นยืดสาย โยคะ การออกกำลังกายส่วนแกนกลางลำตัว การว่ายน้ำ และที่สำคัญไม่แพ้กันคือการงีบหลับทุกวัน

His message is clear: Staying active isn’t just about the body — it’s about the mindset. No matter your age, movement is power.

ข้อความของเขานั้นชัดเจน: การเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้ขึ้นอยู่กับร่างกายเพียงอย่างเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับความคิดด้วย ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไหร่ การเคลื่อนไหวก็ถือเป็นพลัง

💪✨ Aging doesn’t mean slowing down. Sometimes, it means stepping up.

การแก่ตัวไม่ได้หมายความว่าต้องชะลอวัยลง แต่บางครั้งมันหมายถึงการก้าวไปข้างหน้า

อาวุธ 9 ชนิดที่ทำให้คนไม่มีวันแพ้

 

#อาวุธ_9_ชนิดที่ทำให้คนไม่มีวันแพ้

เป็นอาวุธที่ไม่มีขายในที่แห่งใด แต่

#สามารถซื้อได้ด้วยสำนึกชอบของตัวเราเอง

#สำนึกชอบคือสามัญสำนึกขั้นพื้นฐานที่พึงมี

อายุ 76 ปี ถือว่าแก่มั้ย?

 

อายุ 76 ปี ถือว่าแก่มั้ย?

ฉันเคยคิดว่าการแก่ชราจะทำให้ความสามารถทางกายลดลงอย่างต่อเนื่อง และถ้าโชคดีก็จะทำให้จิตใจเสื่อมถอยช้าลง แต่สำหรับฉันแล้วไม่เป็นเช่นนั้น ตอนนี้ฉันอายุ 85 ปี และเมื่อ 18 เดือนที่แล้ว ฉันก็ยังแข็งแรงพอสมควร เล่นกอล์ฟ เล่นฟิตเนส เล่นพิลาทิส ทำงานนอกบ้าน ฯลฯ ฉันเล่นสควอชครั้งสุดท้ายตอนอายุ 83 ตอนนี้รู้สึกเหมือนตกหน้าผามากกว่าจะเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ ไม่มีพลัง ไม่มีแรงจูงใจ การลุกจากเตียงในตอนเช้าดูเหมือนเป็นความพยายามที่ยากและไร้ประโยชน์ หลังจากติดโควิดสองสามครั้ง ฉันจึงไปพบแพทย์ทั่วไปและถามว่าอาจเป็น "โควิดระยะยาว" ได้หรือไม่ แพทย์บอกว่า "อาจเป็นได้แต่เราไม่สามารถวินิจฉัยได้ และหากทำได้ก็ไม่สามารถรักษาได้"

ฉันจึงเชื่อในทฤษฎี "ลงจากหน้าผา" ของการแก่ตัวและหวังว่าจะลงจอดโดยไม่เจ็บปวด

Is 76 years old considered old?

I always thought that aging would be a steady decline in physical abilities and, if lucky, a slower mental decline. It hasn’t turned out that way for me. I’m 85 now and until 18 months ago, I was fairly fit, golf, gym, pilates, outside work, etc. I played my last game of squash when I was 83. Now it feels more like falling off a cliff than a gradual decline. No energy, no motivation. Getting out of bed in the mornings seems a difficult and pointless effort. Having had Covid a couple of times I saw my GP and asked if it could be “long Covid”. I was told “Could be but we can’t diagnose it and if we could we can’t treat it”.

So I’ve come to believe in the “off a cliff” theory of aging and hoping for a painless landing.

------

10 ปีแรก หมดไปกับความไร้เดียงสา

10 ปีต่อมา หมดไปกับการเล่าเรียน

10 ปีต่อมา หมดไปกับการทำงาน

10 ปีต่อมา หมดไปกับการสร้างฐานะ

10 ปีต่อมา หมดไปกับการลงหลักปักฐาน

10 ปีต่อมา หมดไปกับการดูแลสุขภาพกายใจ

10 ปีสุดท้าย หมดไปกับการปล่อยวาง

.

แต่ละสิบปีผ่านไปไวเหมือนโกหก

อีกไม่นานปีนี้ก็จะผ่านไป มีอะไรที่เราทำไปแล้วมากมาย

และอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ

เรารู้ว่าเราใช้ "สิบปี" ไปกี่ครั้งแล้ว

แต่เราไม่อาจรู้ว่า จะใช้ "สิบปี" ที่เหลือครบหรือไม่

แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับ เราใช้เวลาสิบปีของเราไปคุ้มค่าหรือเปล่า ?

.

ชีวิตคนเราจะมีสิบปีสักกี่ครั้งกัน

จงใช้สิบปี เจ็ดครั้งของเราให้คุ้มค่า..

-------

Don’t wait. If you wait to do the things you want to do, they may never happen.

 As I got closer to retirement, I learned an important lesson from two people. ~ Kathy

First Lesson...

Mary, a teacher friend of mine, retired five years before I did. For the last few years before her retirement, Mary often talked about the trips she and her husband planned to take as soon as they retired. They had everything planned out.

Mary and her husband were both in great health for their age. They retired on time but hardly ever left their house.

Then, without warning, Mary’s husband had a heart attack. While he wasn’t bedridden, he was not able to travel anymore. Mary could still travel, but she couldn’t leave him.

I ran into her one day at JCPenney in the mall, and she gave me this advice: “Don’t wait. If you wait to do the things you want to do, they may never happen.”

Second Lesson...

This one is personal. My sister retired after 33 years of teaching. She loved teaching, especially preschool, and taught in a community that was 30 minutes away from where she lived with her husband.

The summer before her third year of teaching preschool, she learned that one of her new students was a three-year-old boy who was deaf. She spent the entire summer learning sign language just to communicate with him.

That year, in April, I drove 450 miles to spend time with her during her school break. She was in perfect health at the time.

By the end of the month, she was having surgery to remove a fast-growing brain cancer. She died in November that year, at the age of 61.

I had always wanted to travel abroad. I had renewed my passport four times since I was 28 and never used it. But after learning those two lessons, I took action. My daughter and I traveled to the UK, then to Italy, France, Switzerland, Ottawa, Montreal, and back to England.

We are planning to visit Vancouver, British Columbia, next spring.

It took my colleague’s advice and the death of my sister to finally push me to travel. So, when people say, “Don’t wait, because it may be too late,” I now truly understand. Don’t wait, because it may be too late.

I wrote this five years ago. ~ Kathy

คิดถึงแม่ทุกลมหายใจ

🙏🏻 บอกคนที่บ้านว่าถ้าตาย ไม่ต้องสวดอภิธรรมนะ

 🙏🏻 บอกคนที่บ้านว่าถ้าตาย 

ไม่ต้องสวดอภิธรรมนะ 

🍂 ทำไมไม่สวดหล่ะ...?

สวดอภิธรรม คือ การสวดเพื่อให้คนเป็น

ได้รู้จักธรรมมะ ได้สำนึกการใช้ชีวิตว่าอย่าประมาท

สมัยนี้ ต่อให้สวด 100 วันก็ไปนั่งคุยกัน 

ก้มหน้าดูแต่โทรศัพท์ สู้ให้พระท่านพักผ่อนดีกว่า 

หรือถ้าอยากทำสวดคืนนึงแล้วเผาเลย

เพราะ ตอนนี้มีชีวิตอยู่เข้าวัดฟังธรรมอยู่แล้ว

ตอนเป็นผี ไม่รู้ที่สวดให้ฟังจะได้นั่งฟังจริง ๆ หรือเปล่า

🍂 อย่างนี้ลูกหลาน เพื่อนฝูง จะมาทันเผา ?

จริง ๆ การเผาศพนั้นเป็นหน้าที่ของสัปเหร่อ 

ส่วน ลูก หลาน ญาติพี่น้อง เพื่อน คือผู้ร่วมพิธี 

ถ้าเขาคิดถึงเราให้มาหาตอนยังไม่ตาย

แต่ตอนมีชีวิตอยู่ ทำเต็มที่แล้ว

เพื่อนทุกคนรู้ว่าเรารัก ลูก พ่อแม่ ครอบครัวรับรู้

พอตายไป ก็ไม่จำเป็นต้องมาก็ได้ 

ลำบากกันเปล่าๆ  มีอะไรที่จำเป็นต้องทำ 

ก็ทำต่อไป และการมางาน คนอยู่ก็ต้องลำบาก 

ยุ่งยากเตรียมการดูแลต้อนรับอีก 

🍂 อยากทำบุญร่วมให้ก็สวดมนต์ กรวดน้ำ 

ส่วนของกิน ตอนมีชีวิตใส่ขนมปังไปเยอะ

ตายไปจะได้กินไหมไม่รู้ แต่ใส่เผื่อ ๆ ไว้

เอาจริง ๆ เพราะ ขนมปัง พระ แม่ชี 

ท่านเก็บไว้ฉันเพลได้ ไม่ก็บริจาคได้ กินง่าย

🍂 การอ่านประวัติ ก็ไม่จำเป็นต้องสรรหาคำมาบอกเล่าคุณความดีให้เสียเวลาเผา จริง ๆ ไม่ค่อยมีหรอกความดี เดี๋ยวจะขำเอาเปล่า ๆ แต่ก็ได้ช่วยเหลือคนบ้างอยู่ ไลฟ์สดบ้าง สอนบ้าง เขียนบทความบ้าง ให้เผาตามพิธีกรรมที่สัปเหร่อเตรียมไว้ก็พอ

🍂 พวงหรีดไม่เอา จะซื้อโอนเงินไปทำบุญ ไม่ต้องงานใหญ่โต ไว้อาลัยตามสมควร

นี้คือ ความปรารถนาของผู้ตาย ที่ยังไม่ตาย