โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เราจะได้พบเอง

โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ

เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เราจะได้พบเอง

ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ ที่ราบรื่นตลอดชีวิต
ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ ที่มีแต่ความสุขตลอดชีวิต
คนที่พบปะกับคุณมีมาก แต่ที่รู้ใจคุณจริงๆ มีน้อย
คนที่พูดคุยกับคุณมีมาก แต่ที่ค้ำจุนคุณมีน้อย
คนที่เข้าใจคุณมีมาก แต่ที่เชื่อมั่นในตัวคุณมีน้อย
เพราะอย่างนี้… “เจ็บเอง” ก็ต้องรู้จัก “รักษาเอง”
ร้องไห้ก็ “ปลอบใจตัวเอง” ไม่มีใครเข้าใจก็ “เข้าใจตัวเอง”
ไม่มีใครคอยช่วยเหลือ ก็ต้องรู้จักพึ่งตัวเอง
รู้ว่าเวลาไหน “ควรพูด” รู้ว่าเวลาไหน “ควรเงียบ” คือลักษณะหนึ่งของ “คนมีปัญญา”
รู้ว่าเวลาไหน “ควรทำ” รู้ว่าเวลาไหน “ควรถอย” คือลักษณะหนึ่งของ “คนมีสติ”
ของที่ดีที่สุด วันหนึ่งก็ต้อง “สูญเสีย” มันไป ความรู้สึกที่ดีที่สุด วันหนึ่งมันก็ “ลืม” กันไป

คนที่รักที่สุด วันหนึ่งก็ต้อง “พราก” จากกันไป เพราะต่อให้ “ฝันดี” แค่ไหนก็ต้อง “ตื่น
เรื่องบางเรื่อง อย่าใส่ใจให้มันมากนัก
ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนลมพัด ผ่านแล้วก็ผ่านเลย
เรื่องบางเรื่อง อย่าพิสูจน์ให้มันแจ่มแจ้งมากนัก
เพราะมันเหมือนตอหนาม ชัดมาก ก็เจ็บมากตาม
เพราะเรื่องบางเรื่อง เมื่อรู้ความจริง ก็ใช่ว่าจะทำใจยอมรับได้
คนบางคน เมื่อรู้ความจริงว่าเป็นอย่างไร ก็เสียใจร้องไห้ฟูมฟาย
ร้องไห้ไปก็ใช่จะหนีความจริงพ้น จงยอมรับแล้วเดินหน้าต่อ
คนที่รักคุณ จะทิ้งคุณไปทำไม…?
คนที่ไม่รักคุณ จะอยู่กับคุณได้อย่างไง…?
ประสบการณ์ จะสอนคุณว่าควรทำอย่างไร…?
เวลา จะสอนคุณเข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น
ขอขอบพระคุณที่มา: นุสนธิ์บุคส์