เราไม่มีหลายอย่างนะครับ เราไม่มีโอกาสได้รับความยุติธรรม เราไม่มีโอกาสได้รับการปฏิบัติอย่างดีจากองค์กรของรัฐ เราไม่มีโอกาสได้รับพื้นที่ ที่นำเสนอข่าวอย่างตรงไปตรงมาจากสื่อหลายแขนง เราไม่มีโอกาสได้ประกาศการต่อสู้ของตัวเอง
ว่านี่คือการต่อสู้อย่างชัดเจน
บริสุทธิ์ใจ ตรงไปตรงมา และที่สำคัญที่สุดพี่น้องครับ...
ให้พี่น้องจดจำและมั่นใจว่า เราไม่มีเส้นครับ...
...เราไม่มีเส้นครับ...
เราเกิดบนผืนแผ่นดิน
เราโตบนผืนแผ่นดิน เราก้าวเดินบนผืนแผ่นดิน เมื่อเรายืนอยู่บนดิน
เราจึงห่างไกลเหลือเกินกับท้องฟ้า... พี่น้องครับ...
เมื่อเรายืนอยู่บนดิน
ต้องแหงนคอตั้งบ่า แล้วเราก็รู้ว่า... ฟ้าอยู่ไกล... เมื่อเราอยู่บนดิน
แล้วก้มหน้าลงมา เราจึงรู้ว่า... เรามีค่าเพียงดิน...
แต่ผมแน่ใจว่า...เสียงไชโยโห่ร้องของเราในยามนี้
จากคนที่มีค่าเพียงดิน จากคนที่เกิดและเติบโตบนผืนแผ่นดิน จะได้ยินถึงท้องฟ้า
แน่นอน!
คนเสื้อแดงจะบอกดิน
บอกฟ้าว่า... คนอย่างข้าก็มีหัวใจ...! คนเสื้อแดงจะบอกดิน บอกฟ้าว่า...
ข้าก็คือคนไทย...! คนเสื้อแดงจะถามดิน ถามฟ้าว่า... ถ้าไม่มีที่ยืนที่สมคุณค่า...!
จะถามดิน ถามฟ้าว่า... จะให้ข้าหาที่ยืนเองหรืออย่างไร...!
เสียงไชโยโห่ร้องของคนเสื้อแดง
จะได้ยินถึงดิน ถึงฟ้า...!
พี่น้องที่เคารพครับ
แต่ไม่ว่าเราจะมีหรือไม่มีอะไร เรามีสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้ว ในแนวทางของการต่อสู้
คือจิตวิญญาณของประชาธิปไตย
อยากบอกพื้นดินที่เราเกิดมา
บอกกับท้องฟ้าที่โอบอุ้มเราว่าเราชาวไพร่รักดินและรักฟ้า ว่าแต่ฟ้าจะรับรู้
และรักเราหรือไม่? หากเราชาวไพร่จะเป็นอะไรไป
ก็ให้รับรู้ไว้ว่าข้าเป็นคน คนที่มีหัวใจ
ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ
No comments:
Post a Comment