🌺เดี๋ยวฉันก็จะลงป้ายหน้าแล้ว...

 

คุณยายวัยเก้าสิบ นั่งอยู่บนรถประจำทาง ผู้หญิงทำงานออฟฟิศดูแข็งกร้าวคนหนึ่ง

สะพายกระเป๋าใบโตเดินขึ้นมาบนรถ ขณะทรุดตัวลงนั่งข้างคุณยาย  กระเป๋าของเธอกระแทกใบหน้าคุณยาย!

นั่งได้สักพัก  เธอก็ล้วงกระเป๋าพยายาม ค้นหาอะไรสักอย่าง กระเป๋าใบโตนั้น

สะกิดแขนคุณยายตลอดเวลา ครู่ต่อมา เธอตัดสินใจลุกพรวด กระเป๋าเกือบจะเหวี่ยงโดนคุณยายอีก 

คราวนี้คุณยายเอามือป้องใบหน้าไว้ทัน ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง พยายามตะโกนบอกว่า ระวังกระเป๋าคุณหน่อย
โดนผู้โดยสารคนอื่น...เธอหันมามองแว่บหนึ่ง สีหน้านิ่งเรียบ มิเพียงไม่ใส่ใจ ไม่เอ่ยขอโทษ กลับเดินตรงไปด้านหลังรถ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

ชายคนนั้นถามคุณยายว่า ทำไมทนนั่งนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรครับ?

คุณยายยิ้มใจดี ตอบว่า ...- มันไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องเสียเวลาพูดเรื่องไม่สำคัญ ซึ่งอาจกลายเป็นถกเถียง ทะเลาะ หยาบคายใส่กันด้วยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้... ถ้าเราปล่อยมันก็ผ่านไป ไม่ทันถึงคืนนี้ ฉันก็ลืมแล้ว 

แต่ถ้าเรายึดไว้ มันก็ทำให้เสียอารมณ์ไปตลอดวัน... ไม่ว่าฉัน, เธอ หรือใคร บนรถประจำทางคันนี้ เราต่างเดินทางร่วมกันแค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้น เดี๋ยวฉันก็จะลงป้ายหน้าแล้ว...

จริงอย่างที่คุณยายพูด เราทุกคนต่างโดยสารบนโลกนี้แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ จะมามัวเสียอารมณ์กับเรื่องไม่ใช่เรื่องให้หัวใจมืดหม่นทำไม
เราจะมาโต้เถียงเอาชนะ อิจฉา ริษยา กลั่นแกล้ง เอาเปรียบกันไปถึงไหน เพราะอีกไม่นาน เราก็ต้องลงจากรถประจำทางบนถนนสายชีวิตนี้ด้วยกันทั้งนั้น...

นักปรัชญา แจ็คสัน ...คิดดาร์ด เคยกล่าวไว้ว่า - -▪︎

🌺สิ่งใดที่ทำให้คุณรำคาญ กำลังสอนให้คุณรู้จักอดทน

🌺ใครที่ทิ้งคุณไปกำลังสอนให้คุณลุกยืนด้วยตัวเอง

🌺 สิ่งใดที่ทำให้คุณโกรธกำลังสอนคุณให้อภัยและเห็นอกเห็นใจ

🌺 สิ่งใดที่มีอำนาจเหนือคุณ กำลังสอนวิธีให้คุณเอาอำนาจของคุณกลับคืนมา

🌺 สิ่งใดที่คุณเกลียด กำลังสอนคุณเรื่องของความรักไร้เงื่อนไข

🌺 สิ่งใดที่คุณกลัว กำลังสอนคุณให้กล้าเอาชนะความกลัวนั้น

🌺 สิ่งใดที่คุณควบคุมไม่ได้ กำลังสอนให้คุณรู้จักปล่อยมันไป...

ฉะนั้น .....ก่อนจะโกรธ, เกลียด, หงุดหงิดครั้งต่อไป

เตือนตน-บอกตัวเองเสมอว่า
🌺ทุกสิ่งกำลังสอนอะไรบางอย่างแก่เรา และ...เดี๋ยวฉันก็จะลงป้ายหน้าแล้ว...

ดีใจได้แบ่ง ปัน🌺*☆

#ด้วยความรัก

อ่านเรื่องนี้หรือยัง
ชีวิตเป็นดั่งการเดินทางด้วยรถไฟ

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎