... เผชิญชีวิตด้วยรอยยิ้ม เขียนชีวิตด้วยความจริงใจ ...
1、ชีวิตเรานี้ คือการเดินทางเที่ยวหนึ่ง
เราทุกคนล้วนอยู่บนเส้นทาง ล้วนได้ผ่านทัศนียภาพระหว่างทาง
หลายครั้งหลายครา ชีวิตดั่งน้ำ เมื่อหินเคลื่อนผ่าน เกิดคลื่นใหญ่น่าสะพรึง
หลายครั้งหลายครา ชีวิตดั่งฝัน เมื่อเหลียวมอง เห็นเพียงฝันสลายเลือน
2、ระหว่างทางชีวิต พึงธำรงภาวะจิตอันปกติ
อันที่จริง วางลงเสียบ้าง จะได้รับมากขึ้น
คนที่วางเป็น จึงเป็นผู้เข้าใจชีวิตแท้จริง จึงใช้ชีวิตได้ผ่อนคลายสบายขึ้น
3、บางครั้ง เรารู้สึกว่าเดินถึงปลายทาง แท้จริงแล้วเป็นเพียงใจที่เดินถึงปลายทาง
แม้สิ้นหวังล้ำลึกเพียงใด ล้วนเป็นทางผ่าน ล้วนมียามสิ้นสุด
การหลบหนีไม่ใช่ทางออก รวบรวมพลังใจเดินหน้า โอกาสอาจมาถึงในวินาทีต่อไป
จิมมี (เลี่ยว นักเขียนชาวไต้หวัน) ก็เคยกล่าวว่า ผมมักเห็นทัศนียภาพที่งามที่สุดในความสิ้นหวังที่ลึกที่สุด
4、ความวางใจไม่ใช่ไม่มีความเข้าใจผิด แต่คือจะให้โอกาสอีกฝ่ายในการอธิบายความเข้าใจผิดจนกระจ่างเสมอ
5、อย่าได้รีบร้อนให้ชีวิตตอบทุกคำถามของคุณ บางครั้ง คุณต้องรอคอยอย่างอดทน
ความดีงามของชีวิต มักกรายมาอย่างเฉิดฉายในยามที่คุณไม่ใส่ใจ
6、หากคุณไม่หาเวลาสร้างสรรค์ชีวิตที่ตนอยากได้
ก็ไม่อาจไม่ใช้ทั้งชีวิตรับมือกับทุกสิ่งที่คุณไม่อยากได้
7、คุณประคองความสุขไว้ในมือ ดูเหมือนเล็กจ้อย ครั้นวางมือ ก็จะเสียดาย
ชีวิต มีเพียงถูกลวกถูกแช่ในน้ำเดือดดั่งใบชา จึงสามารถคลี่ใบคายสารภายในออกมา จึงสร้างความสุขที่มั่นคงยาวนานให้ตัวเองได้
การบาดเจ็บทุกครั้งล้วนเป็นการเติบใหญ่
การเติบใหญ่ทุกประเภท ล้วนเป็นนิมิตแห่งความสุข
No comments:
Post a Comment