"ผู้มีวาสนาต่อกันเท่านั้น จึงจะผูกพันต่อกัน

 "ผู้มีวาสนาต่อกันเท่านั้น จึงจะผูกพันต่อกัน"

คุณเชื่อเรื่องวาสนาต่อกันไหมครับ?

ทำไมคนบางคนจึงได้เป็นกัลยาณมิตรต่อกัน

มีความรักความปรารถนาดีต่อกัน

ชี้ชวนแนะนำกันไปทำความดีได้โดยง่ายดาย

แต่กับอีกหลายคน ชวนเท่าไรก็ไม่ไป

สอนกล่าวตักเตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง

ดีกับเขาเขาก็ไม่มีวันดีตอบ

กลับคิดว่าเราประสงค์ร้าย

ไม่เห็นความหวังดีของเรา​

ไม่ต้องกังวลเดือดร้อนใจไปนะครับ

ทุก ๆ คนย่อมมีบุพกรรมเป็นของตนเอง

ต้องเคยมีปัจจัยผูกฝ่ายกุศลต่อกัน

ก็จึงจะได้มาเป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน​

องค์สัมมาสัมพุทธเจ้า ก็มีสิ่งที่

แม้แต่พระองค์ก็ยังไม่สามารถทำได้ 3 ประการ

1.ไม่สามารถโปรดสัตว์ที่ไม่มีวาสนาต่อพระองค์

2.ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงกรรมของสัตว์ได้

3.ไม่สามารถโปรดสัตว์ให้สิ้นได้

วันหนึ่งพระศากมุนีพุทธเจ้า กำลังแสดงธรรม

แล้วพระพุทธองค์ทรงกล่าวแก่พระอานนท์ว่า...

“อานนท์..เธอเอาถังน้ำใบหนึ่งไปเบื้องหน้า

ตามทางจะมีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

มีหญิงชรานางหนึ่งกำลังซักเสื้อผ้าอยู่

ขอน้ำนางกลับมาถังหนึ่ง

แต่จำไว้ต้องแสดงกิริยาสุภาพกับนางด้วย”

พระอานนท์รับคำ แล้วก็นำถังน้ำเปล่า

เดินไปตามทางที่พระพุทธองค์ทรงบอก

พระอานนท์คิดในใจว่า

เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่ยากเย็นอะไร

เมื่อไปถึงหมู่บ้านแห่งนั้น

เห็นสตรีชราผมขาวนางหนึ่งกำลังซักผ้าอยู่จริงๆ พระอานนท์จึงกล่าวปิยวาจา

ขอน้ำจากหญิงชรานั้นอย่างสุภาพ

“แม่เฒ่า แม่เฒ่า ข้าอยากจะขอน้ำสักถังจะได้ไหม” หญิงชรานั้น เมื่อได้เห็นพระอานนท์

เหมือนไม่รู้ไปโกรธใครมา

“ไม่ได้หรอก น้ำในบ่อนี้ ใช้ได้แต่คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้เท่านั้น คนอื่นห้ามตักเชียวนะ ไม่ให้ ๆ ”

แถมยังไล่พระอานนท์อีกเสียอย่างนั้น

พระอานนท์จะอ้อนวอนขอนางอย่างไรก็ไม่เป็นผล พระอานนท์สิ้นหนทาง ก็เดินถือถังเปล่า

กลับไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์

แล้วแจ้งความตามที่เกิด​

พระพุทธองค์ทรงพยักหน้ารับ

แล้วบอกให้พระอานนท์นั่งลง

แล้วขอให้พระสารีบุตรไปทำแทน​

พระสารีบุตรก็กล่าวเช่นเดียวกัน

“แม่เฒ่า แม่เฒ่า ข้าอยากจะขอน้ำสักถังจะได้ไหม”

ก็น่าแปลกใจ สตรีชรานางนั้น

เมื่อได้เห็นพระสารีบุตร ก็ทำหน้าเหมือน

ได้พบกับญาติที่ไม่ได้เจอกันมาเนิ่นนาน

ไม่โกรธ ไม่โวยวาย แถมยังกล่าวตอบด้วยดี